Beni buruşturmuşsun ama atmamışsın ve ben de atmadığına sevinmişim, buruşturduğunu gözüm görmemiş…
Kadere inanırmış. Ben İstanbul’a onu bulmaya, onu sevmeye gelmişim.
İnsanların sevdalandıkları zaman sevdiklerinin kusurlarına, beceriksizliklerine, hatta çirkinliklerine öylesine kapılıp, sonradan duyguları eskiyince aynı şeylerin karşısında nefretle irkilmeleri ne garip.
Okur Takip Önerileri
Bir köşede unutulmuş pek değerli bir eşyaya benziyordum biraz. Zaman zaman çarpıyordum gözüne,zaman zaman hatırlayıp sevdalanıyordu yeniden.
"İki yüzü vardır her insanın," diye anlatan birini tanırım. Şöyle derdi: "Biri, içimizde kaynayan gizli düşüncelerimiz, isteklerimiz, kendi kendimize söylemekten utandığımız tutkularımız, kötü çarpık kayışlarla dolu öz varlığımız öbürü kurnazca gerip onardığımız, parlatıp cilaladığımız yüzümüzde, gözümüzde, dilimizde dışarıya aktardığımız dış yaşantımız."
Sayfa 155
Yaşam buydu. İnsan rastlaşıp seviveriyordu günün birinde. Yürüdüğü yoldan bir adım yana atlayınca yaşamı değişiveriyordu.
“Biri var, etim canım gibi. Benden çekildikçe kopuyor her yanlarım…”
Seni seviyorum. Her şey yalan olabilir, seni sevdiğim gerçeğin ta kendisi.
Her şey, herkes yavaş yavaş değişiyordu. Değişmeyen, durulup dinmeyen benim sevdam, yüreğimi yiyen gizli dertler, kaygılarımdı.
Görünüşünün parlaklığıyla içinin bozukluğu arasındaki ayrılık şaşırtıcıydı. Ama bunu benden başka kimse bilmiyordu.
Talmud’un da dediği gibi “Doğru söylediğin zaman kimse inanmayacak. İşte, yalan söylemenin cezası budur.”
Zaten yalanın rengi hiçbir zaman beyaz olmaz. O her zaman siyahtır. Küçük yalanlar kalpteki küçük siyah noktalar gibidir.
Yolculukların en çilelisi aşk için yapılandır. Ve zorluk ne kadar artarsa aşk o kadar kıymete biner, o kadar anlam kazanır, o kadar vazgeçilmez bir hal alır…
Bir çok stres durumu kendini bedensel olarak ifade eder. Bastırdığımız her duygu bize migren , panik atak , uykusuzluk olarak geri döner. Elbette başımıza gelen olumsuzlukları değiştiremeyiz ama onların bedenimizde ve zihnimizde açacağı tahribatı önleyebiliriz.Aman hastalanmayayım diye yememize, içmemize sporumuza gösterdiğimiz özeni psikolojimize de göstermediğimizde bir süre sonra vücudumuzun isyan bayraklarını çekmesi kaçınılmaz olur. Uğruna midemizi , başımızı ağrıttığımız o insanların ya da durumların belki de bir kaç yıl sonra hiç önemi kalmayacak ama vücudumuzda açtığı hasar aradan yıllar geçse bile hala etkisini hissettirecek.
Hayat başkasının bize verdiği değerden ibaret değildir.
Hiç kimse iştahınızı kaçıracak, midenizi bozacak, migreninizi tetikleyecek kadar çok psikolojinizi harap etmemeli.