Lale ORTAÇ
@Laleortac
“Okuyor musun? Okumalısın, sana yalvarırım! İnsan aklını ve sinir sistemini ancak böyle koruyabiliyor.”
65 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
"Allah'a dayanmadan bir iş yapabileceğini zannetme. Yorulursun, biter tükenirsin."
"Şu yaşta şu kadar kitap okudum" sözü senin için diplomalardan daha değerli olacaktır. Diplomalar eskiyecek, o hatıralar eskimeyecektir. Biz evlenme yaşına gelmeden önce binlerce kitap okuyan ulemanın peşinden giden bir Ümmet'iz... Okuma- yazmayı öğrendiğin yaşından itibaren her yıl gözlerin en az beş yüz kitabı taramış olsun. Yüzlerce sayfa yazı yazmış ol.
"Konuştukların kimseyi incitmesin. Üzen olma, dilin dikenli olmasın. Duymak istemediklerini, başkalarına söyleme. O sözler yıllar sonra hafızalarda tazelendikçe sen erirsin"
Okur Takip Önerileri
"Büyük icatların sahibi değilsen başıboş biri de olma. Yaşın ilerledikçe dolu dolu yıllar bırak geride. Heba edilmiş bir ömrün hatırası utandırmasın seni."
Buraya yolun yokuşunu koydum. Bildiğim için yokuşu. Zorlanırsa nefesin, unutma, ciğer kendini en çabuk onaran organ, valla bak, aklında bulunsun.
Yenildim ben, unutuldum ve üzgün
değilim inan.
Kırgınım. Dünya kırgınlığımın farkında değil.
Takvimde durduğu gibi durmuyor zaman, resmen üzerimden geçmişti.
Anladım ki, hayret sadece anlamadığıma. Bazısı boşuna "Rabbim hayretimi artır," demiyor, Rabbim anlamayışımızı artır, artır, hatta taşır, bu işler ve öbürleri çünkü anlayarak
olmuyor, anlamayarak da olmuyor. Hiçbir şey hiçbir türlü olmuyor.
Yetmeyeceğim ve az olduğum duygusu beni sürekli hırpalar.
Bazı şeyler düşünerek değil, üzülerek öğreniliyor.
Kalbin saklı olduğu yer iyi ki böyle derinde.
Hastalıkların, marazların hep kalpte olduğunu söylüyor ve kalbi temizlemekten bahsediyorlar. Ben de kalbimi yokluyorum sık sık; hep ağrılı, vesvesli, gidip gelen buluyorum. "Huzursuz, hüsran duyan kalp,"
diyorlar; "Benim, buradayım," diyemiyorum. "Allah korusun!" diyorlar. Kendimi nereye saklayacağımı şaşırıyorum.
Hayata sığmak kolay değil, elin kolun sığsa tuttukların
sığmıyor, ayakların girse hayallerin girmiyor, belin dönse gözün arkada bıraktıklarında kalıyor, hep bir darlık, darlık, sıkışma, sonra da bakılıyor ki, insan gire gire daha giriş kapısında durmuş, orayı da tıkamış, ötesi bomboş, yiğitsen ilerle.
