Ama şimdi, ah, bir bilseniz! Kederden, öfkeden uyku tutmuyor geceleri! Yaşlılığımın şimdi elde etmeme
olanak tanımadığı şeyleri elde edebilecek olduğum zamanı öylesine aptalca harcadığım için.
“Beynimizi zorlayıp, kendimizi gerip övgüler yazıyoruz, durmadan
yazıyoruz, yazıyoruz... ama yazdıklarımızın da bizim de de-
ğerimizi bilen yok.” Zavallı kâğıtlar! Kendi yaşamöyküsünü
yazsa daha iyi ederdi!"
Merhamet! Merhamet! Belki de beni affedecekler. Kral bana kızgın değil. Gidip avukatımı bulsunlar! Çabuk avukatım çağırın! Kürek mahkumu olmak istiyorum. Beş ya da yirmi yıl, yahut omzumu kızgın demirle dağlayıp ömür boyu küreğe mahkum etsinler. Ama hayatın bağışlasınlar!