Şehrimah.
@Mah_
Vay beni leylak kokusundan çoban çevgenine
arastadan ırmaklara çarkettiren dargınlık!
Kürt Dili ve Edebiyatı &AÜ-Sosyal Hizmetler
536 okur puanı
Haziran 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
İnsan fani diyoruzyaa hep hani, peki o zaman bunu bile bile neden diyoruz her ölüm ani?
Ya daa her ölüm ani ise neden hep kırıyoruz, incitiyoruz, sevdiklerimizi?
Her şeyi kaybedeceğimizi bu kadar kolay söyleyebiliyorken dilimiz, insan kaybetmekten neden korkmuyoruz?
Düşünmeden söylenen sözler, tartılmadan yapılan hareketler vee gururdan dilenmeyen özürler.
Sevdiğimizi zannettiğimiz kişileri acaba sandığımız kadar sevmiyor muyuz🙄
Eğer öyleyse bu kalp kırmaktan, incitmekten de acı.
Etrafımızda sevdiğimizi zannettiklerimizle dolu boş bir hayat, boş amaçlar ve kaybetmekten korkmadığımız insanlar. İştee bu daha da acı.
Kalabalık içinde yalnızlık.
Oysa acıyıda, sevincide birlikte yaşayacağımız insanlar olmadıktan sonra hayatımızda, bence başka acı da aramamıza gerek yok yaşantımızda.
Ağlatmaktan korkmuyoruz, güldürmekten korktuğumuz kadar.
Üzmekten korkmuyoruz, sevgimizi göstermekten korktuğumuz kadar.
İncitmekten korkmuyoruz, özür dilemekten korktuğumuz kadar.
Oysa hani her insan fani ve her ölüm ani idi???