Muhammed DERDİYOK
@Mam1829
Varlığın kendine armağan olsun
Başkalarına köle değil!
Dersîm 62
Erzurum, 1996
152 okur puanı
Nisan 2020 tarihinde katıldı
Öğrendim ki insan kendi hayatından endişe ettiği için değil, içinde sevgi olduğu için yaşar.
Sayfa 26
Ne zaman bir kitap açıp okusan bir ağaç gülümser ölümden sonra yaşam olduğunu bilen!
Şimdi iki dünya arasında arafta kaldığım bu yerden herkese ilan etmek istemiyorum: Tanrı ile bir anlaşma yapmama rağmen varlığından emin değilim, ama aşkla yaşadığım anlaşmazlığa rağmen onun varlığından eminim. Aşk vardır.
Okur Takip Önerileri
Yanlışsam düzeltin, dünyada kaç doktor bir ameleye aşık olmuştur ki?
Onlar Kürtçe ağıtlar yakar, siz onları Kürtçe avutursunuz, ama yine de uzaya savrulmuş toz zerrecikleri kadar boşlukta, belirsiz sahipsiz, topraksız hissederler kendilerini öz vatanlarında.
Varmak istediğin yere tez ulasmanı dilerım yolcu. Ama biliyorsun, yol kimseyi bir yere götürmez. Yoldan çıkmalısın, varmak için...
Sahte bir geçmişle hakiki bir gelecek kurmak mümkün değil.
Sayfa 46
Peki sen de tüm yaşanmışlıkları sorguluyor musun? Hakikatin tam olarak nerede, ne zaman yitirdiğini, neyin sahte neyin gerçek olduğunu anlamaya çalışıyor musun?
Sayfa 46
Neyse ki adam dini bütün biriydi de bundan sonra aldığınızın yüzde onu benimdir deyip soruşturmayı kapattı. Çaycısından bakanına, oradan en yukarılara kadar herkesin payını aldığı adil bir düzen kurmuşlardı adamlar. Yemeyenler sadece solcu sendikacılardı ama onlar da bol bol sürgün, soruşturma, mitinglerde polis dayağı falan yiyorlardı. Yemeyen yoktu yani. Herkes meşrebine göre.
Kendinize Ne ettiniz böyle Allah billah aşkına oturaydınız oturduğunuz yerde bu nasıl bir israf, nasıl bir hoyratlıktır?
Hiçbir şehir çöplüğünde zaman geçirdiniz mi Yok bir çoğunuz uzaktan bile görmemişsinizdir kapitalizm gerçekte nedir diye merak ediyorsanız bir uğrayın derim.
Okumak lazım, okumadan olmaz, bırak dünyayı Mehtap’ı bile anlayamazsın..
Bir şehirde yaşıyorsanız kokuşmuş bir düzenden ve toplumdan kopmanın en iyi yolu çöplükte yaşamaktır.
Umut iyidir, umutsuz olmamak lazım...
Çünkü çocuk beyni böyleydi. Attığınız her tohumu yutardı ve o tohumu bir daha geri çıkaramazdınız. Ancak yıllar sonra bir ağaca dönüştüğünde görebilirdiniz onu. O nedenle bu beyne hangi tohumların atıldığı insanlık için en önemli meselelerden biriydi...