MELİKE ÖZDEMİR
@Melikcee
Hellooo
Öğretmen
Yüksek Lisans
Bartın
Zonguldak, 16 Haziran 2001
133 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Hayat o kadar güzeldir ki, ölüm ona aşık olur, her şeye sahip olmak isteyen, onu elinden bırakmayan kıskanç bir aşktır bu.
Sayfa 22
- E ne var yani anne yaa... Noolur biraz dışarı çıkıp kardan adam filan yapsam, kartopu oynasam...
- Olmaz! Koca gelinlik kızsın... konu komşunun gözünün önünde, kızışmış karılar gibi yolun ortasında kardan adam, herif filan yapılmaz... " İçi adam çekiyo" derler... fingir fingir kartopu oynanmaz... "Hafif kız" diye adın çıkar... Namusuna konuşurlar, "Hoppa" derler...
- Hoppalaa, ne alakası var şimdi... Niye adım çıkıyormuş... Kar yağdığında dışarı çıkan herkes hoppa mı oluyo... Eskimoların hepsi orospu mu yani?
Sayfa 37Kitabı okudu
Elalem aya gidiyo, biz cam önünde oturacak teknolojiye sahip diiliz daha...
Sayfa 19Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Bir insan bir şeye aşık olurken kimseden izin almaz.
Şiir diye bir şey tutturmuşlar, kimseye acımıyorlar.
Senin asıl adın Kırılgan. Alnında yazıyor... gözaltlarına işlenmiş hatta mor alfabesiyle hüznün...
Gökyüzüne bakıp yeşil bir yaşamak için uzun uzun gerindim.
Ne kadar derine inerse ilişki, bazen o kadar derine saklanır yaralar.
Ben artık fıkralarımı başka kadınlara anlatıyordum. Çünkü o hepsini ezbere biliyordu ve ben fıkraya başladığımda boş tabaklarla birlikte mutfağa gidiyordu. Ben bir süre sonra onunla değil, fıkralarımı gülen kadınlarla sevişmek istemeye başladım. Doğrusunu söylemek gerekirse ki çoğu zaman gerekmez - bazı bu çeşit sevişmelerim de oldu - ama o zaman da hızla koşup ona sarıldım. Kuş ağzında dudakları titredi. Ürkek kanatlar gibi. Onu öyle çok seviyordum ki aşık olmaya yüreğim varmıyordu. Sevgiyle sınırlı tutmak istiyordum. Çünkü aşk, iki sevdalının kötülüğün sınırında tutkuyla buluşmasıydı. Yorucuydu, tehlikeliydi... ama o aşık olamayacak kadar kırılgandı.
Erkekliğimi onun nefesiyle şişirdim.
Geceydi... Ürperiyorduk... kanlı, heyecanlı insanlar değildik, bir roman okurunun düş kahramanlarıydık. Bizi yazanın kim olduğunu hiçbir zaman bilemeyecektik...
Her şey daha önce yaşanmış... kullanılmış ilişkilerdeki ikinci el ucuzluğunu aşk zannediyoruz... hayır o sözler söylendi... hayır o şarkıya ağlandı daha önce...
Yenilmeyen doğru yenmiş sayılmaz.
Doğru yenile yenile öyle keskin bir hale gelmeli ki... yüz bin yıl su altında, yıkanmış, düzelmiş çakıltaşı gibi.
Kadınlar acı çekmek için yaratılmışlardı sanki; sürekli sevgi sözcükleri duyma ihtiyaçları bundan kaynaklanıyordu belki.
Küçük hırsızlıklar bana göre değildi. Dünyayı istiyordum ben, aşağısı kesmiyordu.