Melike Nur
@Melynur
Çiçek açsın mı gönlünüz? O zaman tebessüm ediniz zarifçe tüm anlamsız boş hüzünlerinize..
Sabahattin Ali
Lise
Öğrenci
16 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Bana bir kadın çiz Ressam
Hiç üşümemiş elleri olsun
Abiden kocadan hatta babadan daha büyük bedeni olsun
Ki dayak yemesin
Bir kadın çiz bana sokak ortasında öldürülmesin
Orasını burasını fazla açma aman bak dövülmesin
Bir kadın çiz bana Ressam
Acıyı avucuna al kır kemiklerini
Gözlerine çok değdirme kalemini korkmasın.
Dudağının kırmızısına kanını sür
Canını yakma sakın
Bir kadın çiz bana
Güneşi bol saçları gür
Hür olsun gülüşü gökyüzü kadar..
"Berlin'de yalnızsınız değil mi?" dedi.
"Tamamen yalnızım... Ama Berlin'de değil... Bütün dünyada yalnızım... Küçükten beri..."
Bir geminin fazla yükünü denize atması gibi yazgım da bana yeni gelecekler hazırlamak için kimi şeyleri silip süpürüyordu.
Okur Takip Önerileri
"14 yaşımdayken karnımı doyurmak için bir parça ekmek çaldığımda beni zindana attılar ve orada tam 6 ay bedava ekmek verdiler. Hayatın adaleti budur."
İnsanlar hayal etmekten yoksundurlar. Onlar sadece kendilerine söylenenleri tekrar edip dururlar.
“Violetta, çok geçmeden işlerin herkes için mutlu sonla bitmeyeceğini anlayacaksın. Bazılarımızın kolu kanadı kopmuştur ve bunu düzeltebilmek için yapabileceğin hiçbir şey yoktur.”
Çölü güzelleştiren, bir yerlerde bir kuyu saklıyor olmasıdır...
Buralara nereden geldiğimi biliyorum, gidecek daha çok yolumun olduğunuda biliyorum ve gerekirse dizlerimin üstünde sürünerek de olsa oraya gideceğim
“acı çekmek özgürlükse
özgürdük ikimiz de
o yuvasız çalıkuşu
bense kafeste kanarya
o dolaşmış daldan dala
savurmuş yüreğini
ben bölmüşüm yüreğimi
başkaldıran dizelere”
“Herkes ölünce ardında bir şeyler bırakmalı, derdi dedem. Bir çocuk, bir kitap, bir tablo, inşa edilmiş bir ev veya duvar. Veya ekilmiş bir bahçe...
Böylece insanlar ektiğin o ağaca veya çiçeğe baktığında, sen orada olursun.”
Sayfa 451
Dostoyevski "İnsancıklar" adlı kitabında: "Çok tuhaftı, ağlayamadım. Ama ruhum paramparça olmuştu." diyor. İnsanın içine atmasının, güçlü görünmeye çalışmasının en yorucu hali bu olsa gerek...
İnsan, kendisine olan saygısını kaybedip tüm iyi yönlerinden ve kendi haysiyetinden vazgeçmeye karar verince, çöküşünü hazırlamış demektir...
“Yeryüzündeki hiçbir şey bir insanın çaresizliğini, kendisinden böyle tamamen vazgeçtiğini, canlı bir ölü haline geldiğini bu hareketsizlik kadar sarsıcı bir şekilde ifade edemez.”
Bir katilden daha cani insanlar gördüm. Umudumuzu öldürenleri gördüm.
