Merve Çakmak
@Merveecakmakk
Okul psikolojik danışmanı
Yüksek lisans
92 okur puanı
Mart 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
" Ölüm var ve sen her yerden dönülür sanıyorsun.."
...
Çünkü kalbimden başka nereye kaçıp sığınabilirdim? Kendimden başka kaçacağım bir yer olabilir mi? Kendimin peşine düşmeden nereye gidebilirim?
..
Çünkü ışığa sırtımı dönmüştüm, senin
aydınlattığın şeylere ise yüzümü. Bu yüzden ışıkla aydınlandığını gördüğüm şeyleri seyrederken yüzüm karanlıkta kalıyordu.
Okur Takip Önerileri
..
Ama seni aradığım zamanlarda peki ben neredeydim? Sen benim gözlerimin önümdeydin, bense kendimi terk etmiştim ve kendimi bile bulamıyordum, seni bulmak şöyle dursun.
..
Kibirliler seni bulamaz, yıldızları ve kumları sayacak kadar, takımyıldızların yörüngelerini ölçecek ve yıldızların yollarının izinden gidecek kadar meraklı ve yetenekli olsalar da.
..
Bir gün,
Geleceğim ve bir mesaj getireceğim.
Damarlara bir ışık serpeceğim.
Yoldan geçen biri: Doğrusu bir karanlık gece diyecek.
Ne kadar kötülük varsa dereceğim dillerden,
Ne kadar duvar varsa sökeceğim yerinden,
Yolkesicilere yükü gülücük olan bir kervanın geldiğini söyleyeceğim,
Bulutu parçalayacağım.
Düğümleyeceğim gözleri güneşle, gönülleri aşkla,
gölgeleri suyla, dalları rüzgârla..
..
Tik... tak...
anlar geçiyor.
geçen, geri gelmez.
bir hikaye var ki gayrı asla..
başlayamaz.
..
başı ve sonu olmayan bir karanlıkta
bir kapı belirdi beklentimin aydınlığında
kendimi kapının ardında yalnız bıraktım
içeri girdim:
penceresiz bir oda, bakışımdaki boşluğu doldurdu.
bir gölge düştü üzerime
bütün benzerliğimi kaybetti kendi bilinmezliğinde.
peki ben neredeydim?
..
Çünkü sen ancak tövbe eden bir kalbin ve inanç dolu bir yaşamın sesine kulak kabartırsın değil mi?
..
Ben sadece sana aç ve susuzdum, sana, yani hiçbir değişimin ve anlık gölgelenmelerin olmadığı hakikate.
..
Çünkü her şeye gücü yeten sen asla bizden uzak değilsin, biz senden çok uzakta olduğumuzda bile.
64 syf.
·
Puan vermedi
·
13 günde okudu
...
Çiçek benim hayatımdan çıktı artık,
Soğuk ve renksiz durduğunu görüyorum önümde.
Çünkü o gençliğim gibi duruyor yanımda,
Hakikati düşe çeviriyor karşımda.
Nesnelerin sıradan netliğini
Sabah kızıllığının altın kokusuyla sarıp dokuyarak,
Hayatın gündelik sığ figürleri
Şahlanıyor beni hayrete düşürerek
Onun aşk duygusunun ateşinde.
Bir de daha ötesinde hissettiğim özlem,
Güzellik gitti artık, bir daha gelmeyecek.
..
Veya senin kuşkun niye; benim onca istediğim şeyi artık yapamayacağımı, kendimi harcanıp tükenmiş hissederek tüm gücümle ve kendimi vererek sevemeyeceğimi kabullenişim niye?