Mizgin
@Mizginaltindagg
Güzel kadınlar keşfettik, kırık boyunlu, zarif gözleri var.
Tanrım kızacaksın ama sana bir liste versek, bazı kadınları kuş yapsan?
58 okur puanı
Kasım 2020 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
Ben partizan değilim. Rezalet gördüm mü düzeltmeye çalışırım. Parti isimlerinin hiçbir anlamı yok. Sadece özgürlük geleneği önemli. Sıradan insanlar ondan vazgeçecektir, ah evet. Daha sakin bir hayat uğruna özgürlüğü satacaklar. Bu yüzden dürtüklenmeleri, dürtüklenmeleri gerekiyor.
"Tehlikeli sayılmam artık.
Kalbimi kalın bir kitabın arasında kuruttum"
Okur Takip Önerileri
Kişi tanrılaşmaya çalıştıkça kendini öteki insanlardan soyutlar; bu soyutlama onu daha çok korkak yapar, herkes onun düşmanı olur; bunların sonucunda doğan korkuya dayanabilmek için kişi gücünü, acımasızlığını ve narsisizmini gittikçe artırır.
Yaşamda kesin olan tek şey ölümdür.
Bilincini içinde taşımıyorsun:Bilincin seni taşıyor;o senden daha büyük.
Dünyadaki herkesle buluşursun ve asla kendinle buluşamazsın
her gün bir kez bu kitabın başına geçtim. her gün bir kez dışarı çıktım kırık bir bulutla yürüdüm, her gün bir insana bakıp, yüzümü yere eğdim. her gün bir gazeteye boş gözlerle baktım. her gün birileri konuştu, onları dinliyor gibi yaptım. her gün bir kez "neredeyim" diye sordum kendime. her gün bir kuzey kışı indi içime. her gün
Nietzsche'nin
"fakat şimdi hiçbir şeyim yok.
hiçbir şey, her şeydir.
güçlenmek için, önce köklerini hiçliğin derinliklerine batırmalısın.
ve kimsesiz yalnızlığınla yüzleşmeyi öğrenmelisin."
cümlesi ile,
Ranciere'ın
"ve insan; hep yerine getirilmeyen bir vaadin, başlangıç noktasına geri dönen bir yolculuğun hikayesidir.''
cümleleri arasında oturdum; kelebeklerle birlikte fillerin hüznünü ezberliyorum.
Şanssızlık, insanı alıngan; sürekli acı ise adaletsiz kılar.
Kendi kendime de, "Bundan sonra başkalarına elinden geldiği kadar yardım edeceksin!" diyordum, "Kayıtsız, uyuşuk olmayacaksın artık! İnsan kendinden bir şeyler verdiği zaman yükselir, başkalarının acılarına merhamet duymakla zenginleşir."
Kahve çekirdeği gibi gözleri var, gerçekten de, güldüğü zaman çıtır çıtır ediyor, tıpkı kavrulan kahve gibi. Gür siyah saçlarının altından, küçük, sevimli, şeffaf kulakları görünüyor. "Yosunların içinde biten toz pembe çiçekler gibi!" diye aklımdan geçiriyorum. Çıplak kolları yumuşacık, pürüzsüz; dokununca tıpkı soyulmuş şeftali gibi olmalı.
gidemiyorum,
kalamıyorum,
ölemiyorum,
yaş(a)yamıyorum.
lanetli bir şanssızlıktan da coğrafyadan da insanlardan da kendimden de yorgunum..
bu süresiz belirsizlik içinde artık,
bir "belki" olsun bile aramıyorum.