Jose Saramago’nun okuduğum ilk kitabı oldu. Yazarın yazım şeklinden dolayı okumakta ilk başta bayağı zorlansam da konu beni bir şekilde alıp götürdü. Bu kitap bana daha çok deneme kitap gibi geldi. Konu ölüm ve ölümü her konudan işliyor. Bir bölüm bir ailenin hikayesini anlatırken diğer bölüm din, mezarcılar ve devlet başkanı açısından, bir bölüm ölüm durduğunda ortaya çıkan devlet karşıtı örgütleri işlemiş. Fakat bunların hepsi tabii ki birbiriyle bağlantılı olaylar. Konusu en basit haliyle şöyle, bilinmeyen bir yerde ölüm birden duruyor. E hal böyle olunca buna sevinenler, ölmek isteyenler ve bu yüzden ülkeden kaçmaya çalışanlar vs. her konu işlenmiş. Eğer böyle bir şey olsa bu kitaptakiler gerçekleşebilecek düzeyde yazılmış.
Bundan sonrası Spoilerli kısım
Fakat ertesi sene ölüm bir mektupla geri geliyor ve ölümün yeniden başladığı ve geçen sene ölmesi gerekenlerin birden öleceği, bu sene iste öleceklerin bir zarfla 7 gün önceden bildirileceği söyleniyor. Bu durumda evdeki ölülerin belirleneceği sistemler ve bildiri simgeleri geliştiriliyor. Fakat bu sırada bir viyolonselciye mektup gitmiyor ve ölüm ona mektubu vermek için plan yapmaya başlıyor. Kitabın bu kısmından sonrasını sevmedim. Bu kısımdan öncesini çok sevmeme rağmen bu kısmını hiç sevemedim maalesef :(
