Merve Tutucu
@Mmervet
17 okur puanı
Ağustos 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
"Mumlar yanıyor. Alevler, hiçbir esintiyle titreşmeden dümdüz yukarı çıkıyor. Mumların gözyaşları şamdanlardan aşağı süzülüyor."
Sayfa 65Kitabı okudu
"Bütün hayatım boyunca böyle olmuştu, istediklerim, artık onlara sahip olamayacağım zaman karşıma çıkıyordu."
Sayfa 48Kitabı okudu
"Bir saniye sustuk, ikimiz de saatlerce, en azından arka arkaya iki yüz kırk saat konuşmak için deli oluyorduk."
Sayfa 43Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
"Ayağımıza bir parça çamur bulaşması, günün birinde toprak olacağımızı hatırlatır."
Sayfa 27Kitabı okudu
"Monptit, hayat budur işte. Hep giden birileri olur. Ne yürek unutur ne özlemler ölür. Bunlar sevgimizde yaşamaya devam eder. Ama birileri, zamanı geldiğinde gitmek zorundadır."
Sayfa 255Kitabı okudu
"Hiçbir ad altında sana bir kira ödemeden yüreğinde yaşadım. Ağırlığımdan şikayet etmeden, yorgunum deyip itiraz etmeden beni hep taşıdın, öyle değil mi?"
"Bana hiçbir yükün olmadı Adam. Otuz kilo olsan da fark etmez, yeter ki bana dön."
Sayfa 219Kitabı okudu
"Yüreğinde geçirdiğim tek bir andan bile pişman değilim. İyi zamanlar kadar kötü zamanlardan da, zaten kötü dediğim anlar çok az, kolayca unutulacak cinstendi."
Sayfa 218Kitabı okudu
"Beni hatırlamak zor mu yani, monptit?"
"Evet. Çünkü insanları hatırlamak için önce unutmak gerek. Ben bunu asla yapamam."
Sayfa 101Kitabı okudu
"Mutluluk olduğu yerdedir, olmasını istediğimiz yerde değil.
Sayfa 98Kitabı okudu
"Tanrı'nın güneşi bu kadar güzelse, bir de ötekini hayal et."
Şaşırıp kalmıştım.
"Öteki mi? Öteki güneş mi? Bildiğim tek güneş bu, o da zaten kocaman."
"Daha da büyük, başka bir güneşten bahsediyorum. Her birimizin yüreğinde doğan güneşten. Umutlarımızın güneşinden. Düşlerimiz uyansın diye göğsümüzde uyandırdığımız güneşten."
Büyülenmiştim.
"Adam, sen de şairsin, değil mi?"
"Hayır. Sadece güneşimin önemli olduğunu senden önce fark ettim, hepsi bu."
Sayfa 71Kitabı okudu
"Biliyor musun, insanları öldürüyorum Portuga."
"Bunu nasıl yapıyorsun?"
"Onları unutarak."
"Acılarım kaç gün sürecek Portuga?"
"40 gün."
"40 gün sonra geçecek mi?"
"Hayır alışacaksın."
"Acı çekmek ne demekmiş asıl şimdi anlıyordum. Acı çekmek bayılana dek dayak yemek değildi. Ayaktaki cam kesiğine eczanede dikiş attırmak değildi. Asıl acı, kalbi baştan aşağı sancılara boğan, insana sırrını kimselere anlatmadan ölmeyi arzulatan bir şeydi. Kolları,başı hep dermansız bırakan,yatakta öbür yana dönme isteğini bile söndüren bir şey."
Sayfa 169Kitabı okudu