Ameli hükümler ancak itikadi hükümlerden sonra değer ve geçerlilik kazanır.
İman olmadığı müddetçe ameli hükümlerin bir geçerliliği olmayacaktır. Bu yönüyle itikadi hükümler İslam'ın temelini oluşturan ve imanın konusu olan ana hükümlerdir.
ZİHNİMİZ DOYUMSUZ BİR ZAMAN YOLCUSUDUR...
Düşünceler uygulanmadığı zaman durgun suyun uğradığı akıbete uğrarlar; bataklıklar oluşur ve sinekler ürer. Düşünce de, akan bir su gibi, toplumun ruhunda ve davranışlarında yeni arayışlar bulursa canlılığını koruyacaktır.
Okur Takip Önerileri
Kişilik bir bütündür; bunlar ayrı süreçler veya birbirinden kopuk dönemler değil, aynı kişiliğin çeşitli şartlarda ve çeşitli görevlerde aldığı tavırdır.
O anda her şeyden nefret ediyordu: kendisinden, dünyadan, önündeki sandalyeden, koridordaki bozuk radyatörden, kusursuz insanlardan, canilerden. Bir akıl hastanesindeydi, insanların genellikle kendi kendilerinden sakladıkları duyguları bastırmamakta özgürdü. Nedense hepimiz yalnızca sevmek, kabullenmek, işlerin kolayını bulmak, çatışmadan kaçınmak üzere yetiştiriliriz. Veronika her şeyden nefret ediyordu ya, en çok da yaşamını sürdürmüş olduğu biçimden, içinde barındırdığı yüzlerce Veronika'yı keşfetmeye zahmet etmeyişinden tiksiniyordu. Oysa orada kim bile ne ilginç, ne meraklı, ne cesur, ne küstah, ne deli kızlar duruyordu.
Sayfa 79Kitabı okudu
"Deli olmak, düşüncelerini iletmekten aciz olmak demek. Sanki yabancı bir ülkedesin, çevrende olup biten her şeyi görüyor, anlıyorsun, ama istediğini anlatmaktan, dolayısıyla da yardım bulmaktan umutsuzsun, çünkü orada konuşulan dili bilmiyor, anlamıyorsun."
" Hepimiz hissetmişizdir bunu."
"Hepimiz şu ya da bu biçimde deliyiz zaten."
Sayfa 73Kitabı okudu
Kimsenin kimseyi yargılayacak durumu yok. Her insan kendi bilir çektiği acının boyutlarını ya da yaşamında anlamın hepten yok olduğunu.
"Öykü anlatan kadına acıdı Veronika teyzesinin ölümünü anlamak çabası içinde anlattığı belli oluyordu çünkü." * Herkesin ne olursa olsun hayatta kalmak için savaşının verdiği bir dünyada, ölmeye karar verenleri anlamak kolay mı?*
Sayfa 26Kitabı okudu
ALİ RIZA İLE AHMEDİN HİKÂYESİ
Ne tuhaftır Ali Rıza ile Ahmedin hikâyesi! Biri köyde oturur, Biri şehirde Ve her sabah Şehirdeki köye gider, Köydeki şehire.
KURT
Ah! Artık benim de benzim sari.
Damar kanımı dolaştırmıyor.
Hiçbir kıyıya ulaştırmıyor
Beni Şehrazad'ın masalları.
Anlamıyorum dilinden artik
Geceyi saran güzelliğinin;
İçim kör bir kuyu gibi derin,
Bir şey beklemiyor benden artık.
Susmak istiyorum, susmak bugün.
Susmak.. Hiçbir üzüntü duymadan.
Büyük bir kuş iniyor semadan.
Sükût, bu indiğini gördüğün.
Artık tırtılları beslemiyor
Bahçemin orta yerindeki dut.
Başıma kondu ebedî sükût.
Gün, yeniden doğmak istemiyor.
Kuşla oldumsa da senli benli,
Beynimi kurcalayan bir kurt var:
Anlamak istiyorum, ne yapar
Rüzgârı boşalınca yelkenli?
Şüphe yok ki kendi nefsini ıslah edemeyen, bir başkasının nefsini ıslah edemez.
İnsan zihni öyle bir fıtratta yaratılmıştır ki, bir insan sürekli olarak bir şeye maruz kaldığında-ki o şeyi beğenmiyor olsa bile-bir süre sonra hareketlerine sirayet eder.
Durmadan işliyen saatlerde
Dişli dişliye karşı;
Dişlilerin arasında,
Güçsüz güçlüye karşı.
Herkes bir şeye karşı.
Benim de mi düşüncelerim olacaktı,
Ben de mi böyle uykusuz kalacaktım,
Sessiz, sedasız mı olacaktım böyle?
Çok sevdiğim salatayı bile
Aramaz mı olacaktım?
Ben böyle mi olacaktım?
RÜYA
Annemi ölmüş gördüm rüyamda.
Ağlayarak uyanışım
Hatırlattı bana, bir bayram sabahı
Gökyüzüne kaçırdığım balonuma bakıp
Ağlayışımı.