MYÇ65
@Mst_yldrmckr
İnsanlık vahyi ve aklı Mekke de buldu, medeniyeti Medine de kuruldu aklı Bağdat’a kaybettik, vahiye yabancı kaldık çorak bir arazi misali olduk!...
Serbest
Ön lisans
Wan
512 okur puanı
Ekim 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Yorgun bir bedenimle hayat denen yaşamını arkasına sığındım...
O yorgunluğumun içinde sen var oldun,
Dalgalı olan çilemin içinde;
Sen sığınak olmadın!
Bense hep sende olan seni sevdim,
Sen beni gözlerinde ki fırtınalarından boğdun,
Yorgun bir gecedeyim,
Sabahı olmayan bir günün beklerken,
Sessiz akıp giden bir ömrü beklerken;
Ölümün yakamızdan olduğu bir yaşamı sürerken,
Beyhude geçen aklimisi bir çocuk gibi...
O yalayıp duruyoruz!
Kendimizi temize çıkartıp,
Karşındakin karalayıp durduğumuz birgün içinde yaşıyoruz...
Okur Takip Önerileri
Baharda gel!
Çiçekler açar,
Yağmurda gel!
Sende toprak kokar,
Çayırın kenarında!
Gözyaşlarım seni boğmasın,
Sılada gel!
Umutlarım tükenmesin,
Gün içinde gel!
Gece seni çalmasın,
Semada ki Arz
Gece sessiz sessiz akıyor,
Yıldızlar semada asılmış birer kandili gibi yere yansıtıyor...
Müzikal ritimde herkes mutlu gibi;
Ama bir huzursuzluk var içimde o sensin,
Sen semada ki yıldızlardan biri olsaydın,
Ben arzda sana baka bilseydim!
MYÇ65
Birgün gözlerin,
Gözlerime rastlarsa,
O gözlerin bende çevirme,
Sana ilk günkü gibi o gözlerine bakmak isterim,
Belki ömrüm bir daha yetmez ki seni ikinci defa göreyim...
Ne çok zaman geçti arada,
Seni unutmuştum sandım;
twitter.com/RudawKurdi/stat...
Dersim katliyamı unutmadık ve unuturmayacağız...
Sen Hangi Çağdasın
Her şair kendi çağın feryadı dır.
Her felsefeci kendi çağın akıllıdır,
Her roman kendi çağın sorunudur;
Her insan kendi çağın sorgulayıcısıdır...
Her aşk kendi çağın Mecnun ve Leyla'sı dır,
Her çağ kendi içindekilerini atarak yenilir...
Her çağın sorunu bir önceki, çağın isyanı dır;
Her kayıp olan çağ, gelecek çağın arkeolojisi dir,
Her çağın insanları, bir önceki çağın insanlarına hasrettir,
Her çağın çocukluğu, gelecek olan çağın çocuklarına ilkel gibidir,
Her çağın eksiği, gelecek çağın tamamlayıcısıdır.
Her bilinmez çağın denklemi, gelecek çağın cevabı dır...
Gece yüreğimde çekilmez olmuş,
Gözlerim uykuya hasret;
Aklım bende yorgun,
Bense kendimden tükenmişim!
Kalbim ise feryad ediyor...
Yağan yağmurlar da ki toprak kokusu gibi,
Kalbim ve aklım yeniden canlasa;
Toprak ile ölüm arasındaki bağı koparmasam rahatlar gibiyim galiba...
Dağlar Aşılır mı
Ben suskun!
Sen yalnız,
Dünya dönüyor...
Aramızda dağlar var;
O dağları da sen koydun,
Bense sana o dağlarda kır çiçekleri topluyorum,
Sanma dağlar aşılmaz,
Dağlar aşılır!
Ama bazen de insan çekilmez olur...
Adına yalnızlık mı diyeyim, yoksa benlik egosunun zafiyeti mi diyeyim;
İşte senle hikaye böyle başladı.
Hep eksik yanı sen oldun!
MYÇ65
Yürüdüğünü sokaklar bomboş,
Oturduğun banklar eskimiş,
Gezdiğini parklar da ki çiçekler solmuş...
Bunlar sen gittikten sonra oldu;
Meğer sensiz ben viran olmuş bir şehir gibiyim,
Beni kim bir daha toparlayacak söylesene,
Senin yaşadığın şehir zindanındayım,
Senin gezdiğini gölün etrafında yalnızım,
İnsan suya bakar,
Su insana bakar,
Gölgelerin yansımasın da insan kendini hiç sorgular mı?
Peki insan!
İnsanın gözlerine bakınca ne anlatmak ister,
Sana elveda diyemedim,
Gözlerin bende kalmıştı,
Sözlerin şiirsel bir anlatımla yazmak istedim;
Okuduğun kitaplarda seni bulmak istedim...
Kader denen hayat cizelgesinde seni bulumak istedim.
Olmadı!
Dönüp Allah'a yalvardım;
Sen kaderim değilsen,
Neden kalbimi acıtıyorsun?
Ben sende kendimi dipsiz bir kuyuya atmak istedim,
Unutmak için!
Yine olmadı.
İnsan denen mahşeri kalabalıkta bir sen mi vardın...
Söylesene!
Gözlerim gözlerine denk geldi,
Git diyemem!
Kal da diyemem!
Ama beni yalnız bırak;
Ben senin şiirlerin de fail meçhul bir olayım,
Sense bende kayıb olmayan bir eser ol...
Belki birgün yolum senin gözlerne düşer,
Senin ilk gözlerine bakarken!
O an kendimi senin gözlerinde öldüğümü zanettim...
Sonra anladım ki!
Sen beni kefensiz görmüşsün;
Ben bir daha hiç gözlerine bakmadım,
Koca üç sene boyunca her gün o gözlerden öldüğümü hissettim;
Ve şu an ise uykusuzum,
Biliyorumusun!
Ne çok zaman geçti değil mi?
Hala aynı yerde seni bir şiir de anlatıyorum...
Sende kaçtım ya,
Sense gelip benim yanımda oturdun,
Sen gülerken!
Ben ağlıyorum;
Sana gitt diyemem,
Takattim kalmadı...
Duygularım ise senden isyankar çıktı,
Bense onlardan yaşlı oldum,
Gece de bırakmıyor yatıyım;
Yorgun bir sevda emektarı oldum.
Sen şiir oldun hayatımdan,
Bense senin hayatında unutulmuş sıradan bir insan;
Ne tuhaf değil mi!