Ben senin gözlerinde ki bakışlara veda ettim,
Sana bakan gözlerimde ki bakışlara kör ettim,
Ben senin gözlerinde hiç var olmadım,
Sen neden kendini benim gözlerimde var ettin?
Aşk sensizliğin direniş idi,
Kalbinde ki suskunluğunu diğer adıydı...
Kalbimdeki seni yaşatmaktır.
Senin elinde ki direniş bayrağı alıp sana koşmaktır,
Senin yokluğun da yinede sana sarılmaktır;
Ben senin gözlerinde yorgunum,
Sözlerinde suskunum,
Döşlerinde durgun sularda boğuluyorum,
Bir şiirin ses tonunda intihar ediyorum kendimi;
O şiir seni bana hatırladığı için,
Seni dizelerin son olmayan bir şiirde yazdım...
Çünkü şiir hiç bitmeyecek
Bende sana kavuşmayacağımı biliyorum...
Hayat dediğin buruşmuş bir para kadar bazen kıymetsizleşe biliyor...
Bazen de hayat dediğin bir altın kadar değerli ola biliyor
Çünkü o hayatın içinde senin bir gülümsemen tüm hayatı bana anlamlandıra biliyor,
Bakışların bir fotoğraf karesinde kaldı.
Ben senin arkanda baka kaldım,
Sen sessiz sessiz giderken;
Neden beni kendine hiç sormadın?
Ben senin kendime sorarken gözyaşlarım, gözlerinde ıslandı...
Umutlarım eriyen karlar gibi oldu,
Ben son bahar yaprakları gibi kalbinde sara kaldım,