Bir insan ne kadar kendine güvenirse güvensin, ne kadar yılmaz olursa olsun, çözemeyeceği bir çelişkiler yumağına her an düşebilir. Dün bir şeyi istersin; tutkuyla istediğin şeye bugün ölesiye bağlanırsın; yarın da onu istediğin için utanırsın, yüzün kızarır; bir gün sonra da istediğin yerine geldiği için hayattan nefret edersin. İnsan hayatta kendi bildiği gibi adım atarsa sonunda böyle olur işte.
Her zaman bastığın yeri yoklayarak yürümelisin. Çoğu şeyi görmezden geleceksin, hep mutluluk, mutluluk diye sayıklamayacaksın, onu elinden kaçırırsan da yakınmayacaksın…
Hayat budur işte ! Kim demiş hayatın mutluluk, neşe olduğunu?
Hayat yaşamaktır. görevdir, zorunluluktur. Zorunluluk ise zordur. Yerine getirmeliyiz görevimizi..