Rony Uzay Hepari
@Namutenahiflu
savrulurken raconun kırmızı pelerini o zarif öfkeye;
zaman ki sana hasta olmuş, incelikli haytasın.
raksederken mahallenin maşallahı, eyvallahı
güzelleş be oğlum, şimdilik ölümüne kadar hayattasın.
bayan kuaförü
istanbul
İstanbul, 10 Mart 1993
212 okur puanı
Haziran 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
" Normal bir insan olmaya
zorladılar. Bana boş yere
vakit kaybettirdiler.
Olmayınca da 'anormal'
dediler... "
Sayfa 612
Neden böyle uzaktayım kendimden
Okur Takip Önerileri
Yol ıssız taşıyamam Isıtan ellerin olmazsa..
Kaldı yine ortada
Hâlimi bi' sorsana
Neşemi alıp gittin
Diyemem geri ver
Kaldı yine ortada
Halimi bi' sorsana
Neşemi alıp gittin
Geri gel, geri ver
youtu.be/4PRkZuv6c9k?si=...
"Bugün, yine yağmurluyum.."
Ne düşündüm biliyor musunuz, her gün banktan seyrettiğim hayallerimi her geçen gün buraya dökeceğim artık. Belki rahatlarım, belki içinizde hani şu paylaşamadığınız keder var ya, işte bu kederin hafif bir tebessümle çözülen tarafını bulursunuz. Belki kalbinizde sıkışan, dışarı bırakamadığınız çığlıkları bir cümlenin içine sığdırırım sizin için, o cümleyi okuyup sanki omuzlarınızda taşıdığınız hüzünlü, ağrılı telaşlardan kurtlursunuz. Çünkü benim tek becerebildiğim şey bu, konuşamadıklarımı kalbimden çıkarıp parmak uçlarıma teslim ediyorum, yazdıkça yazıyorum ve birileri bir cümlenin içerisinde umut bulduğu sürece yazmaya devam edeceğim. Benim bir televizyonum var, bir ben izleyebiliyorum, küçük çiçekli odamın duvarında, her akşam bir hayal' ya da bir umut filmi izliyorum kendim için. O filmi, o hayali, o umudu her geçen gün şurada kelimelerime sığdırıp sizlerle de paylaşacağım, ihtiyacınız olur belki..