"Ama bak, sana neye mal oldu?"
"Canıma mı?" Johann kısık sesli bir kahkaha attı. Sesi şaşırtıcı derecede doğal ve dürüst çıkıyordu. "Bana dokunduğunda tek hissettiğin şey buysa, Ian, tekrar dokun. Güzel anıların yanında kötülerinin hiçbir önemi yok. Onu sevmek her şeye değerdi. Marie öldüğünde bende öldüm... Bedenim bunun farkında değil, o kadar."