Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
Nesibe Gevikler
Nesibe Gevikler
@Nesibe_2123
Dünyayı kitaplar ile sessize alangillerden
ABANT İZZET BAYSAL ÜNİVERSİTESİ
MERSİN
354 okur puanı
Eylül 2017 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Öyleyse kim kurtaracak beni var olmaktan? O var olmaktan kendini kurtaramamıştı ben de onu okumaktan kendimi kurtaramıyordum… Satır satır çizdiğim bir kitap , sayfalarca kendimi bulduğum sonra tekrar kendimi kaybetmekten alıkoyamadığım canım baş ucu kitabım… Okurken her sayfa nasıl bu kadar huzursuz edebilir diyorum nasıl diyorum sonra aklıma koskoca dünya da kendine bir yer bulamamış olduğundan bahsettiği hayat hikayesi geliyor. Her kelimenin içinde barındırdığı derin felsefesi, derin derin nefesler aldırıyor okurken ama sayfayı çevirdiğinizde aldığınız her nefes adeta bir kıymığa dönüp batıyor ilk önce kalbinize sonra zihninize.
Ben bu satırlarla tam dört yıl önce karşılaştım, ilk okuduğum yahu ne diyor bu adam demiştim, bu kadar ne anlatmış olabilir. Adı bile başlı başına susmalık bir konuymuş gibi gelmişti halbuki ne kadar yanlış düşünmüşüm. Zamanında korkup okumayı ertelediğim her satır şimdi beni büyüleyip ezberlemek ihtiyacında hissettiriyor…
Şimdi her bu eseri okuduğumda , okumaya başladığımda hangi renk olduğumu bulmaya çalışıyorum umarım sizde ait olduğunuz hissinizin rengini, size eşlik edecek satırlarla bulursunuz…
…Sevgilerimle... iyi okumalar...
Susan Sontag bu kitabında bize savaşın gerçeklerini "fotoğraflar" ile nasıl resmedildiğini ve halka nasıl verildiğini, halkın bu fotoğraflara nasıl tepki verdiğini anlatıyor. Savaş dendiği zaman aklımıza ölen insanlar , acı ve kaos gelir. Ya da bize haberlerde 3 dakika da verilmek istenen de bunlar olabilir. Ama bu kitabı okuduğunuz zaman savaşın ölümden daha çok şeyi barındırdığını göreceksiniz. Okurken bir fotoğraf ne kadar can yakabilir ki diye başlıyorsunuz. Sonra gerçek olmayan hiçbir şeyin fotoğraflanamadığı aklınıza geliyor, bunu bir çocuk ,bir kadın ,bir insan yaşadı diyorsunuz ve boğanızda bir yumru gibi kalıyor...Gördükleriniz, gördüklerim , sessiz kaldıklarınız, kaldıklarımız...Kitabı yarıda bırakıp göz yumma isteğiniz oluyor, çünkü okurken görürken acı çekiyorsunuz ama yarım bıraksanız da artık eskisi gibi olmuyorsunuz, ben olamadım.. Öğrendim ki bunca yıl başkalarının acısına bakmak değil kenarından bile geçememişim, ben acı çekiyorum dediğim tüm zaman dilimleri bu kitapla toz oldu... ÇÜNKÜ ASIL ACI ÇEKMEK BAŞKASININ ACISINI ÇEKMEKLE YER EDİYORMUŞ İNSANIN HAYATINA...
MUTLAKA AMA MUTLAKA BAKIN BU FOTOGRAFLARA VE ACILARIN KELİMELERLE EDİLEN DANSINA...
Kitap Orhan Veli’nin Nahit Hanım’a yazdığı mektuplardan oluşturulmuş. Orhan Veli bu mektuplarda Nahit Hanım’a duyduğu sevgi, hasret, hayaller ve umutlarından bahsediyor. Bunun yanı sıra Orhan Veli başından geçen günlük olayları, sıkıntılarını Nahit Hanım’la paylaşıyor. İçten yazılmış mektuplardaki duygular sanki o büyülü anlara eşlik eder gibi size geçiyor . Ayrıca şairin içinde bulunduğu maddi olanaksızlıklara (bir kağıt ve pul parasının nasıl önemli olduğuna), sürekli sevgilisine kavuşmayı hayal eden şairin çaresizliğine tanık olup içiniz sızlıyor.
Nahit Hanım’ın mektuplarını da okumayı çok isterdim, kitabın sonunda tek mektubu var 12 Kasım’da yazılmış, ölümü nedeniyle Orhan Veli’nin eline geçmeyen, okuyamadığı. Burada da kendinizi kötü hissediyorsunuz.
Orhan Veli’nin duygu dünyasına girip sevgisini anlamak isteyenlere öneririm.
