Nesrin

Nesrin
@Nesrinda
Yaşanmış hayatın yerini korkulan hayat alıyor.
Reklam
Aslında katlanılmaz bulduğum bir çok insan ve nesneyle gayet genel bir çerçevede,mutabakat içinde birlikte yaşıyor olmam beni şaşırtıyordu.
Uçabilen hayvanlar olsaydık arada bir kanat çırpabilirdik. Ama insandık ve bütün çıplaklığımıza rağmen alışkanlıklarımızla örtünüyorduk.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Ne kadar aksini vadediyor olsa da lunapark aslında bir halk depresyonu merkeziydi.
Tepetaklak gideceklerini yüzlerine bakınca görüyorum, hiç değilse çoğunun.Fazlasıyla iyi niyetli bir inanış içindeler, sorun bu. Onlara acıyorum, şimdiden teselli etmek geliyor içimden.
Reklam
Kendi hayatının yasını hissetmek için yabancı bir cenazeyi kullanmak benim için tipik bir şeydi.
Ölüm geride kalanları da biraz ölüme benzetiyordu.
“Her şeyi ciddiye alıyordum; sanki ölümsüzmüşüm gibi.”
“Düzeltmek için kendi gücünüzü tükettiğiniz şeylere yeni gözlerle bakmak, her durumda hüzün verici oluyor .”
Sayfa 102Kitabı okudu
Daha genç ve kırılgan olduğum yaşlarımda babamın verdiği bir öğüt, o günden beri aklımdan çıkmaz.”Birisini eleştirmeye kalkıştığında ,” dedi bana, şu dünyada her insanın senin sahip bulunduğun ayrıcalıklara sahip olmadığını hiç aklından çıkarma.”
Reklam
Gece vardı Allahtan, karanlık vardı, yoksa bir günün bitip yeni bir günün başladığını fark edemezdim.
Sayfa 125Kitabı okudu
Yaşamak yeterince zor, ölmekse büyük işti.
Sayfa 114Kitabı okudu
Hepimiz kısa bir süre için vardık, sonra başka yere gidecektik; hayatta değildik aslında, hayatta olmaya çok yaklaşıyor ama olamıyorduk.
Aynı yüzler ,aynı asık suratlar ,kasabamdan insan manzaraları ,hayatlarındaki boşluğu güneşle doldurmaya çalışan insanlar .
Ölüler hayata döner mi? Kitaplar hayır diyor, gece evet diye haykırıyor.
80 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.