İnsan yaşantısındaki sırra uyan eski bir acı, zamanla yavaş yavaş, sessiz tatlı bir hüzün haline gelir. Kanı kaynatan gençliğin yerini, yumuşak, bulutsuz ihtiyarlık alır.
...bir insanın baba ocağında geçirdiği ilk çocukluk yıllarının anılarından daha değerli bir şey olamaz.
Bir insanın mutluluğun ne olduğunu öğrenmesi için bir gün bile yeter.
Okur Takip Önerileri
İnsan zayıf ve adi bir varlıktır.
...insan Tanrı'dan çok mucizeleri aramaktadır!
...vicdan özgürlüğünden daha çekici ama aynı zamanda da acı veren bir şey yoktur.
Çünkü insan varlığının sırrı yalnız yaşamak değildir; bir şey için yaşamaktır. İnsan neden yaşadığını, ne için yaşadığını kesin olarak kavrayamazsa, yaşamaya razı olmaz, dünyada yaşamaya devam etmektense, kendi kendini yok eder; hatta etrafında hep ekmekler olsa bile.
İnsan isyancı olarak yaratılmıştır; isyan edenler hiç mutlu olabilirler mi?
Benim kabul etmediğim Tanrının kendisi değildir. Benim yaptığım şey, sadece Tanrı'ya saygı ile biletimi geri vermektir, Alyoşa!...
Ben bağışlamak ve kucaklamak isterim, artık kimsenin acı çekmesini istemem.
Hiçbir şey anlamıyorum. Artık hiçbir şey de anlamak istemiyorum. Yalnız olaylar üzerinde durmak istiyorum. Her şeyi anlamaktan çoktan vazgeçtim. Eğer bir şeyi anlamak isteğini duyarsam biliyorum ki, hemen üzerinde durduğum olayı değiştirmiş olurum. Oysa ben olayı olduğu gibi ele almaya kararlıyım...
Şunu bil ki, bu dünyada saçmalıklar çok gerekli şeylerdir, rahip adayı! Dünya saçmalıklar üzerinde duruyor. Onlar olmasaydı, belki de bu dünyada hiçbir şey olmazdı. Biz bildiğimizi biliriz!
İnsan kendi cinsinden olanları platonik olarak sevebilir, hatta bazen uzaktan bile sevmesi mümkündür ama yakından hiçbir zaman sevemez.
Bir insanın sevilebilmesi için, gizlenmesi gerekir, bir parçacık yüzünü gösterdi mi, sevgi hemen yok olur.
Ne kadar aptalca konuşulursa sözler o kadar açık anlaşılır. Aptallık derinlikten yoksundur, aptalın kurnazlığı yoktur. Zeka ise kıvrılıp bükülür, saklanır. Akıl sinsidir. Aptallık ise dosdoğrudur, dürüsttür.