Random.dot.dot.dot.user
@NonPerson
1 okur puanı
Şubat 2024 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
her şeyi yeni baştan yaşamaya hazır hissettim kendimi. Bu büyük öfke beni kötülüklerden arındırmış, umudu içimden boşaltmış gibi, işaretler ve yıldızlarla dolu bu gecenin önünde kendimi ilk kez dünyanın tatlı kayıtsızlığına açıyordum. Dünyayı kendime bu denli benzer, bu denli kardeş gibi hissedince, eskiden mutlu olduğumu, hatta hâlâ mutlu olduğumu hissettim. Her şey tamam olsun, kendimi daha az yalnız hissedeyim diye, benim için artık, idam günümde seyircilerin çok kalabalık olmasını ve beni nefret çığlıklarıyla karşılamalarını istemekten başka bir şey kalmamıştı geriye.
Sayfa 110Kitabı okudu
Bunun üzerine, neden bilmiyorum, içimde bir şey patladı. Gırtlağım yırtılırcasına haykırmaya başladım, ona sövdüm, duasını istemediğimi söyledim. Cüppesinin yakasına yapışmıştım. Kalbimin derinliklerinden kabarıp taşan ne varsa, sevinç ve öfkeyle karışık bütün duygularımı dalgalar halinde onun üzerine boca ettim. Söylediklerinden ne kadar da emin
Sayfa 108Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Temyiz talebim reddediliyordu. "Eh, ne yapalım, o halde öleceğim." Başkalarından daha erken ölecektim, orası aşikârdı. Ama herkesin bildiği gibi, hayat yaşamaya değmez. Aslında, doğal olarak başka kadınlar ve başka erkekler yaşamaya devam edeceklerine, üstelik bu binlerce yıl böyle sürüp gideceğine göre, ha otuz yaşında ölmüşsün ha yetmiş; bir önemi olmadığını biliyordum. Uzun lafın kısası; bu, gün gibi ortada. Ha bugün olmuş ha yirmi yıl sonra, neticede ölen yine ben olacaktım. Bu noktada, akıl yürütmemde beni biraz huzursuz eden, yirmi yıl daha yaşamak fikrinin kalbimi dehşetli bir hop ettirmesiydi. Ama bu hissi bastırmak için tek yapabildiğim, yirmi yıl sonra yine o gün gelip çattığında, düşüncelerimin ne olacağını hayal etmekti.
Sayfa 102Kitabı okudu
İnsan bilmediği konularda hep abartılı fikirlere sahip olur.
Sayfa 101Kitabı okudu
Umut, nefes nefese koşarken bir sokağın köşesinde, arkadan yetişen bir kurşunla vurulmaktı elbette.
Sayfa 99Kitabı okudu
yıllar sonra ilk kez içimi aptalca bir ağlama arzusu kapladı, bütün bu insanların benden ne çok nefret ettiklerini anlamıştım çünkü.
Sayfa 83Kitabı okudu
Günlerin nasıl hem uzun hem bu kadar kısa olabildiğini anlamamıştım. Yaşaması uzundu elbette, fakat o kadar genişlemişlerdi ki sonunda iç içe geçiyorlardı. Adlarını yitiriyorlardı. Benim için içi boşalmadan anlamını koruyan yalnız dün ve yarın sözcükleriydi.
Sayfa 75Kitabı okudu
“Söyleyecek fazla bir şeyim hiçbir zaman olmadı. Ben de sustum,”
Sayfa 64Kitabı okudu
“Uzayın karmaşıklığıyla kıyaslayınca” der Hartfield, “bizim dünyamız bir solucanın beyni kadar bir şeydir.”
Öyle olmasını dilerim ben de.
Sayfa 150Kitabı okudu
Bir gözyaşı başımın yanından akıp toprağa düştü. Bence ben bir dâhiydim. Bir gözyaşı daha. Bence ben bir yenilmezdim. Üçüncü bir yaş ilk ikisinin yolunu izledi. Bence ben yalnızdım.
Sayfa 73Kitabı okudu
