Bak, suda balık gibi kendinden habersiz yaşarken ne kadar mutluymuşsun! Ey Ulu Tanrım! Önce akıl sahibi olup sonra o onu kaybetmedikçe mutlu olmamak insanların kaderi mi?
Çok şeye sahibim. Ama onu düşünmek her şeyimi silip süpürüyor. Nelerim var! Fakat onsuz her şey bana hiç oluyor.
Ama sen bir git sen, bu çevreden uzaklaşan, senin yokluğunu, bıraktığın boşluğu hissedecekler mi? Bu boşluğu duyacaklarsa, bu ne kadar sürecek? İnsan hayatta geçici bir yolcudur. Kendi varlığına en çok inandığı, dostlarının hatıralarında ve gönüllerinde en çok izler bıraktığını sandığı yerde bile kalplerden silinir ve izleri kaybolur. Hem de ne çabuk!
Okur Takip Önerileri
Bunun yanında, düşüncelerime ve bilgilerime değer veriyor ama duygularımı umursamıyor. Oysa bana gurur veren tek şey duygularımdır. Her şeyin kaynağı, bütün gücü ve kuvveti, bütün sevinçleri ve acıları veren kalptir. Benim bildiklerimi herkes bilebilir ama bu kalp yalnız benimdir.
İnsanoğlunun, yaşamak ve sonunda kalıbını dinlendirmek için pek küçük bir toprak parçasına ihtiyacı vardır.