Havamız ay ışığı, vaktimiz bahar... Şu dökülen ışık gibi saf, şu akan su gibi temiz iki gönül bir araya gelmiş. Üzüntü, kaygı hâlimizi kıskanıp da yanımızdan kaçarken, biz kendimizi karamsarlığın kucağına atıyoruz. Dünyanın o kadar değeri var mı ki tehlikesinden korkulsun ? Ölüm, o kadar korkunç bir şey mi ki düşünmeye değsin !