Zaman ne de çabuk geçiyor Mona.
Saat onikidir söndü lambalar
Uyu da turnalar girsin rüyana,
Bakma tuhaf tuhaf göðe bu kadar.
Zaman ne de çabuk geçiyor Mona.
Çünkü gittiğim mektepte hemen hemen hiçbir şey öğrenmiyordum. Fakat gidiyordum. İsyansız, tiksintisiz, belki yolunu öğrendiğim için her sabah erkenden gidiyordum. Mademki adetti...
Bir koku semayla sarmaş dolaş
Bir buse sevgilinin kucağında yoldaş
Hülyalar sinelere sırdaş
Kapa gözlerini ve huzura ulaş
Sen ben ve o çiçek bahçesi
NazFarisi
Gönlümü nemnak eyleyen yarin müjganıdır
O ki aşk ile nazar eyledi bir ok gibi saplandı
Hal-i perişan olan gönlüm
Düçar oldu o müjgana da sevdanın mihadında kıvrandı.
Sabit olmayan doğruların büyüleyici postmodern çağına aşina olan herkes, günümüzdeki akademisyenlerin bir insanın bile diğerini anlama ihtimalinin zor olduğu bir dünya ile savaştığını anlayacaktır