Züleyha Yusuf'a bir mektup yazmaya oturunca "Yusuf " diye başladı. Durdu. "Yusuf " diye bitirdi.
Gördüki hitaptan öteye geçemedi. Ve Züleyha'nın lügatinde Yusuf'tan başka sözcük yoktu.
Umacak hiçbir şey kalmamışken bile umudunu yitirmeyenleri; çılgın aşıkları, baskı ve gerilim altında, her türlü dehşet ve facia arasında mücadelesini sürdürenleri; gayretlerinin gücüyle hayatın kabuğunu çatlatan devleri yüceltmek istiyordu.