lilith
@Okuyanhukukcu
Okuyorum, yeryüzüne dayanabilmek için…
18 Ağustos 1999
2301 okur puanı
Aralık 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
hapı yutmuş bir dünyaya çocuk üstüne çocuk fırlatmaya çalışmak hangi sapkınlığın işiydi?
Sayfa 148Kitabı okudu
Bir kitap okudu
136 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
·
2 saatte okudu
Okur Takip Önerileri
Sevildiğini hissetmeksizin, sevgi nedir bilmeksizin yetiştirilmiş, yaşından önce büyümek zorunda kalmış ne çok insanız. Annesinden, babasından bir öpücük almanın kendisine çok görüldüğü, “kızım” hitabının kendisi için havalara uçacak denli az söylendiği kayıp çocukluk yılları…
Çocukluğun o sevgisizliğinin boşluğunu doldurmaya çalışıyorum her anımda. Bana söylenen her güzel söz, verilen her tebessüm, düşünüldüğün ve değer görüldüğümü hissettiğim en ufak hareket beni birine bağlıyor bu yüzden. İnsanlara kolayca kanmam bundandır belki de, kolayca sevmem, kolayca bağlanmam ve kendi içimde savaşlar vererek o bağlanmayı koparmaya çalışmam… çünkü korkuyorum, o sevgisizliğin yol açtığı boşluğu doldurmaya çalışırken kendime zarar vermekten… başa çıkmaya çalışıyorum o boşlukla. Amansız bir mücadele veriyorum içten içe. O boşluk hep olacak ruhumda, biliyorum. El üstünde tutulmak bile yeterli gelmeyecek onu doldurmaya belki de. Ruhunda derin yaralar bırakılmış, sevgisizliğin toprağında nadasa bırakılmış bir hayatın cesedini taşıyorum sırtımda. Olduğu yere kadar, inatla…
Remarque’ın Tanrının Gözdesi Yok kitabını açar açmaz karşıma çıkan o cümle;”belki de mutluluk bir iğnenin ucunda dans etmektir.”
Çoğumuza uzak görünen, sürekli ulaşmaya çalıştığımız, hayatımız boyunca belki de yaptığımız her şeyi ona erişmeye endekslediğimiz muazzam ve ütopik duygudurumu…
mutluluk…
Belki de celladına aşık bir mahkum gibiyiz mutluluk karşısında. Bize acı verecek, sonumuzu getirecek belki de ama biz ısrarla peşinden gitmeye, onu yakalamaya çalışmaya devam ediyoruz, arsızca, yorulmak nedir bilmeksizin…
Mutluluğa ulaşmakla hayatımızda yaşanabilir bir noktaya erişeceğimiz düşüncesi zerk edildi ruhumuza. Ama belki de mutluluğa ulaşmak değil, mutluluğu arama arayışı yaşanabilir bir noktaya taşıyacak bizi. Veya bir noktaya ulaşmak isteyen kim, diyebilir de insan. Belirsizliğin ortasında dolanıp durmak belki de asıl mutluluk, diyebilir.
İğnenin ucunda dans etmeyi isteyecek kadar, mutluluğun verdiği acı verici hazzı yaşayacak kadar cesaret, mutluluğa ulaşma yolunda çaba harcayacak kadar umutla dolsun içimiz… veya mutluluğa ulaşmaya dair o doymak bilmez istekle dolup taşan insanlardan uzakta haz veren mutsuzlukla sürsün yaşam dediğimiz o küçücük an…
Erê wille xwelî li serê me be :)
kurd bi dîn va girêdayî ne, ji bo dînê xwe karin her tiştî bikin, lewma ew şîar avêtine ortê. Lê ku hûn ji min bipirsin li riyê erdê ê ku hişk bi muslumaniyê girtine dîsa kurd in. Bi zora şûr musluman bûne, bi zora şûr jî dev jê bernadin. Anha Hezretí Muhemmed ji tirbê rabe bêje law min ew dîn îptal kir îdî ne lazim e dev jê berdin, wê kurd bêjin na tu ne Muhemmed î, nabe em ê dev jê bernedin. Faris, ereb û tirkan dev jê berdane, îdara xwe pê dikin. De law kurdno xwelî li serî bûno, parîkî hişê xwe
bixebitînin. Bi vî awayî heyanî kîngê wê ewha bidome!
