KAYBOLUYORUM İÇİMDE !
@Oppenheimr
Kitapların arasında hayatı ve kendini anlamaya çalışan biri diyelim.
100 okur puanı
Ocak 2024 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
"Yalnızlaşmıyorsun... Sadece frekansın bir üst seviyeye çıkıyor ve bazıları seninle oraya gelemiyor..."
En büyük isteğim seni mutlu, tamamen mutlu kılmak, dünyevi ve karanlık özümü, senin tanrısal ve ışıklı özünle, ruhumu ruhunla, kaderimi kaderinle, ölümsüzlüğümü ölümsüzlüğünle birleştirmek.
Yoluma saçtığı tüm dikenler için Tanrı’ya şükrederim, yeter ki bu yol sana çıksın.
Okur Takip Önerileri
Sevmek, kendinde yaşamaktan çıkıp, artık başka birinde yaşamaktır.
Sadece sevilen kişinin varlığıyla ilgilenmek adına, öz varlığına yabancılaşır insan.
Aşkla, acıyla ve gençlikle kaynayan bir ruhum vardı; artık sen yoktun, yaşayan hiçbir canlı varlığa güvenip de sırlarımı açmaya cesaret edemiyordum; dolayısıyla sessiz bir sırdaş seçtim kendime: kâğıdı.
İnsanlar arasında hayvan soyundan kimselere rastlamak pek de zor değil.
Kendi değeri olmayan bir insan başkalarının değerini hiçbir zaman çekemez, çünkü insan gönlü, ya kendi üstünlüğü ya da başkalarının kötülüğü ile beslenmek ister, bunların birinden yoksunsa ötekine dayanmak zorunda kalır, bir başkasının üstün
değerine ulaşmak umudunu yitirince de, o kişiyi bulunduğu yüksek yerden aşağıya çekmekle bir eşitlik kazanmaya çalışır.
Kendi kızını kurban eden Agamemnon’u gözünün önüne getiren şair Lucretius şöyle haykırır: Din, insanı böyle büyük kötülüklere bile sevk edebilir.
“Yaşamın kısalığından dolayı bugünün insanı olmalıyız, yarının değil.”
Şurası kesin ki insan bedence hayvanın akrabasıdır, ruhça Tanrı’yla yakınlık kuramadığında aşağılık ve sıradan bir yaratık olur çıkar.
Dinlemesini biliyorsun ki bu mühim bir meziyettir. Hiçbir şeye yaramasa bile insanın boşluğunu örter, karşısındakiyle aynı seviyeye çıkarır!
Allah-u Teâlâ, öleceğini bildirir de insana, onun buna inanmasına izin vermez, ölmeyecekmiş gibi yaşatır insanı. Rab’ımızdan başka kimin kudreti yeterdi insanı böyle korkunç bir hakikatle bir arada yaşatmaya?
"Bazı zamanlar, insan ruhunun bütün kapıları, yoldan geçen herkesi kabule hazır ucuz bir meyhane gibi hayata açılır, daha önce önemsenmeyen biri ya da bir başka vakit hiç fark edilmeyecek bir cümle, böyle günlerde insan ruhunun kapılarından içeri girip orada kendine önemli bir yer bulur, kapılar yeniden kapandığında artık orada o insan ve o cümle yerleşir kalır."