Zəhra Hadıyeva
@Pluviophile11
Bu metin Azerice dilinden otomatik olarak çevirilmiştir. Orjinali Göster
"Ey Rabbim! Bana verdiğin her iyiliğe ihtiyacım var." İntikam 24Masallı
101 okur puanı
Temmuz 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Bir uşaq dil öyrənməyə başlayanda yalnız söz, ya da cümlə öyrənmir; düşüncə forması öyrənir, öz içində yeni sistem qurur. O sistem insana zənginlik qatır, yeni qabiliyyətlər gətirir və qabiliyyətlər insanı dəyişdirir. Dildən istifadə etməsəniz, unutmağa başlayırsınız. Unutduğunuz da yalnız söz və ya cümlə olmur. Bax həmin sistem, zənginlik, o qabiliyyət ortadan qalxır. Bu, ana dili üçün də belədir, hətta ən çox ana dilinə aiddir. İnsan ən çox ana dilini unutduğu zaman insanlıq xüsusiyyətini itirir. Bu baxımdan dilimizi qorumalı, üstündə əsməliyik.
Sayfa 53Kitabı okuyor
Bir nəğmə de;
həzin-həzin
Kəndimizin çaylarının,
quşlarının səsi gəlsin.
Bilmirəm, nə təhər çatdısa gücüm
Dünyanı çiynimdən atdım bu gecə..
Okur Takip Önerileri
Qarışıb: xalq kimdi, Xalqı çapan kim!
İşıq paylayan kim, işıq qapan kim…
Bu necə yuxudu... ayılmaq olmur,
Qaçanı qovandan ayırmaq olmur...
Eşidirsən: pıçıldayır yıxılan, duran,
Dünya sənin,
Dünya mənim,
Dünya heç kimin...
Bir taleyin oyununda cütlənmiş zərik,
Yüz il qoşa atılsaq da qoşa düşmərik.
Baharın nə gözəl çağları gəlmiş,
Bülbülü çağırır gül səhər-səhər.
Vətənin eşqiylə dil açıb yenə
Könlümün sazında tel səhər-səhər.
Stalinqradda idik.
Ən dəhşətli döyüşlər orada gedirdi. Ən dəhşətliləri. Axı adamın iki ürəyi olmur - biri sevməyə, o biri də nifrət etməyə. Adamın bir ürəyi olur və fikirləşirdim ki, ürəyimi necə qoruyum.
Müharibədən sonra bir müddət səmaya baxmağa qorxurdum, hətta başımı qaldırmağa qorxurdum. Şumlanmış torpaq görəndə qorxurdum. Amma daha səmada quşlar uçurdu.
Quşlar müharibəni çox tez unutdu…
Sayfa 400 - Tamara Stepanovna Umnyagina, serjant, sanitar-təlimatçıKitabı okudu
Özümü düşünmürdüm. Sürünürsən, qaçırsan. Ancaq qan qoxusu… Gəl ki, qan qoxusuna öyrəşə bilmirdim…
…Qırmızı parçadan özümə köynək tikmişdim, bir gündən sonra əllərimdə ləkələr əmələ gəldi. Suluqlar. Nə qırmızı çit parça, nə qırmızı qızılgül, nə qırmızı qərənfil - götürə bilmirdim. Qırmızı rəngi, qan rəngini götürə bilmirdim. Elə indi də evimdə qırmızı rəngli heç nə yoxdur.
Sayfa 384 - Tamara İvanovna Kurayeva, tibb bacısıKitabı okudu
“Yaz fəsli idi.
Cavan uşaqlar həlak olurdu, yazda həlak olurdu onlar…
Martda, apreldə…
Unuda bilmirəm… Yazda bağlar, bağçalar çiçəkləyəndə, hər kəsin qələbə xəbərini gözlədiyi vaxt həlak olanları dəfn etmək çətin olurdu.
Berlinə qədər gedib çıxdım. Reyxstaqın üstündə yazdım: “Mən Sofiya Kuntseviç, bura müharibəni öldürmək üçün gəlmişəm”.
Yazdır… Biz bir yerlə gedirdik, döyüş təzəcə başa çatıb, yaralıları axtarırıq. Getdiyimiz yer tarladır, sünbüllər tapdalanıb… İki cavan yaralıya yaxınlaşıram - biri bizim əsgərdir, o biri alman əsgəri. Sünbüllərin üstündə uzanıb səmaya baxırlar… Onların üzündə hələ ölüm işartısı hiss olunmur. Sadəcə uzanıb səmaya baxırlar… O gözləri unuda bilmirəm…