Sabitlenmiş gönderi
Çatışma kendini bulamamış ruhların işidir.
Hayvanın aksine, insanın, neredeyse sınırsız ölçüde işlenebilirlik özelliği taşıdığı gerçekten doğrudur; insan nasıl ki hemen hemen her şeyi yiyebilir, neredeyse her türlü iklim koşulunda yaşayabilir ve kendini buna uydurabilirse, katlanmayacağı ve atlatıp yoluna devam edemeyeceği bir ruhsal durum da neredeyse yoktur
Herkes ancak öğrenebileceği kadar öğrenir. Yalnız içinde bulunduğu anı yakalayabilen insan tam insandır.
Okur Takip Önerileri
Birlikte olduğun en kötü insan bile, sana insan olduğunu ve diğer insanlar içinde bir yerin olduğunu hissettirir.
Bize canlılık kazandıran duygularımız, dünyanın karmaşası içinde kaybolup gidiyor.
Ama, sözünüz gönlünüzden doğmazsa, kalpleri birbirine ve kendinize bağlayamazsınız.
Artık ıstırabım hiç tanımadığım bir kalabalığa sesleniyor.
Bu dünyada bazen garip olaylar oluyor, hiç imkân dahilinde olmayan olaylar.
Ama bu dünyada hiçbir şey kalıcı değildir. Mutluluk, bir kez geldikten sonra azalır. Biraz zaman geçince bitmeye yüz tutar. En sonunda da tükenir ve biz her zamanki ruh halimize döneriz. Tıpkı suya atılan bir çakıl taşının yüzeyde oluşturduğu dalgalar ve sonra o dalgaların giderek kaybolması gibi.
Faytoncu, yerine geç, çanları çal, atları sür ve beni al götür bu dünyadan. Uzağa, daha uzağa, ta ki her şey gözümün önünden yok olana kadar!
Bence bu dünyadaki en masum mutluluk sebeplerinden biri; duygularını, düşüncelerini ve fikirlerini başkalarıyla paylaşabilmektir.
Kimse kimseye hiçbir şey itiraf etmedi. Herkes acısını içine gömdü. Biri hariç...
Dünyada ne adamlar var, yüzü insan, içi odun.
Tabi beni reddebilirdi, ama kabul görmüş bir kardeştense reddedilmiş bir aşık olmayı yeğlerdim.
