Psikolojist yorumladı.
Affet bu gece ölmek istedim satırlarını dinlerken yazıyorum bunları
2-3 Haziran gecesi
Seneler önce bugün çıldırmış gibi ağlıyordum
Hatırlıyorum
O gece ölmeyi çok istediğimi
Kokunu bir kere daha duymak istediğimi
İliklerime kadar hissettiğim geceydi
Bu gece farkli hissediyordum tarihe bakmamışım
Bu gece yine yaşadım o anları
O anlarda yüzümü
Bir yerde duydum , sevgi 0 derecesine gelmeden , intihar edilemez diye . Ve bu satırları okurken mela veya başka birisine değil o sobanın arkasındaki küçük çocuğa yazıyorsunuz, ailenizden beklediğiniz ve hakkınız olan karşılıksız sevgiyi hayatınız boyunca aradınız ve hala da arıyorsunuz belki haziran olmasa yinede düşünecektiniz ölmeyi ve ya intihar etmeyi , topluma ayak uydurmak adlı bir kültürün içindeyiz ve birey olmamız önemsenmedi aslına bakarsak bizlerin kim olması gerektiğine onlar karar verdiler. İçinizde hala isyanı tebrik eden bir his var çünkü dilediğiniz gibi sesinizi de çıkarmadınız, izni verilmemiştir bir olasılıkla. Sizin isyanınız sadece bir isyan değil geçmişe ve geleceğe bir çağrıda bulunuyorsunuz, şimdiye kadar nasıl dayandığınıza şaşırıyorsunuz . Bu özlem acı sevgi merhamet şefkat ve karmaşık olan var yok derecesinde ki duygularınıza sesleniyorsunuz , devam edin . Sizi sadece siz iyileştirebilirsiniz.
