Ruby
@Ruby_
Iyi dostlar, iyi kitaplar, bir de huzurlu bir vicdan: işte ideal hayat. Bana kitap okumayı sevdiren ve alışkanlık haline getirmemi sağlayan arkadaşıma kucak dolusu sevgiler. Teşekkürler #JeyhunGuliyev #nebüyükşanssenitanımak <3
39 okur puanı
Mayıs 2017 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Ben biçare bir adamım. Onlara verecek hiçbir şeyim yok... Kralliktan da vazgeçtim , beni bırakın da gideyim! diye yalvarıyorum, ama bana gülüyorlar. Beni bu canilerin elinden kurtaracak bir kahraman yok mu? Ispanya nın o büyük onurlu şövalyeleri nerdesiniz? Bir çobanı kurtarmak için krala meydan okuyan o yigitlerden biri kuşasın kılıcını, sursun atını, girsin şuradan içeri de alıp ucursun beni bu azap diyarlarından. Uzağa, en uzağa, insansız bir dünyaya götürsün beni!
Artık İspanya'nın bir kralı var. Uzun süreli aramalardan sonra buldular onu. O kral benim. Bu haberi ancak bu gün aldım. İtiraf edeyim ki sanki aniden beynime şimşek çaktı. Şimdi anlayamıyorum, bu kadar zaman sadece dokuzuncu dereceli bir memur olduğumu nasıl düşünmüşüm. Böyle aptalca bir fikir kafama nasıl girebilmiş? İyi ki beni tımarhaneye yatırmak kimsenin aklına gelmemiş.
Dünyada öyle saçmalıklar var ki!... Hele bazen, gerçeğe benzer tarafı olmayan hallerle karşılaştığımız bile oluyor.
Okur Takip Önerileri
Ben kral olarak tek başıma kaldım. Ama şu başbakana da hayret yani, beni gene sopasıyla döve döve odama soktu.
Belki kimliğimi kendim bile bilmiyorum
"Bir saatcik görmesem sevdiceğimi, Bir yıl görmemişim gibi gelir..."
Ama bu dünyada hiçbir şey kalıcı değildir. Mutluluk, bir kez geldikten hemen sonra azalır. Biraz zaman geçince bitmeye yüz tutar. En sonunda da tükenir ve biz her zamanki ruh halimize döneriz. Tıpkı suya atılan bir çakıl taşının yüzeyde oluşturduğu dalgalar ve sonra o dalgaların giderek kaybolması gibi.
Ben zaten köpeklerin insanlardan çok daha zeki olduğundan şüpheleniyorum. Hatta konuşabildikleri, sırf inat olsun diye konuşmadıkları kanısındayım...
Bir raslantı
"İşten çıkan adam eve dönerken yolda bir dilim Polonya ekmeği almış olan bir başka adama rastlar. Bununla ilgili bütün anlatacaklarım bu kadar."
Yeni düşüncenin henüz ona hazır olmayan bir insanı nasıl rahatsız etmesi
1.
Yazar: ben bir yazarım.
Okur: bana kalırsa sen boksun!
yazar bu yeni fikirle sarsılmış biçimde bir iki dakika dikildikten sonra düşüp bayılır. dışarıya taşınır.
2.
Sanatçı: ben bir sanatçıyım.
İşçi: bana kalırsa sen boksun!
sanatçı kağıt gibi bembeyaz olur, saz gibi sallanır, ansızın son nefesini verir. dışarıya taşınır.
3.
Besteci: ben bir besteciyim.
Vanya Rublyov: bana kalırsa sen...!
besteci nefesi kesilip çöker. ansızın dışarı taşınır.
4.
Kimyager: ben bir kimyacıyım.
Fizikçi: bana kalırsa sen...!
kimyager bir kelime daha söyleyemeden sertçe yere yığılır.''
EncoreKitabı okudu
Mavi Not Defteri No.10
"Ne gözleri ne de kulakları olan kızıl saçlı bir adam vardı. Ne de hiç saçı olduğundan ona kuramsal olarak kızıl saçlı adam deniyordu. Konuşamıyordu, ağzı yoktu çünkü. Burnu da yoktu. Kolları ya da bacakları bile yoktu. Midesi yoktu, sırtı yoktu, omurgası yoktu, iç organları falan da yoktu. Hiçbir şeyi yoktu! Bu yüzden kimin hakkında konuştuğumuzu bile bilmiyoruz.
En iyisi onun hakkında daha fazla konuşmamak."
Ilya Ilyiç'in kafası bir kitaplıktı; ama ayrı ayrı ve hiçbiri tamam olmayan ciltlerle dolu bir kitaplık.
"İnsan her önüne çıkanı bir hata diye atacak olursa , doğruya ne zaman rastlayacak?"
Ben uykulu ve uyuşuk huzura alışmışım; fırtınalara tahammülüm yok.
Her duydukları şey üzerine inceden inceye fikir yürütürler, ama aslında hiçbir şeyle candan ilgilendikleri yoktur.