Sabina Ahmadova
@Sabins
Hər birimiz unudulmağa məhkumuq.
19 okur puanı
Ocak 2019 tarihinde katıldı
Birleştiğimiz noktalar ne kadar çok olursa olsun, ayrı olduğumuz yerler de vardı ve bir taraf diğer tarafa kolayca uyuyorsa, bunu ancak ehemmiyetli bulduğu bir gaye uğruna yapıyordu.
Bir ana bir ömür kadar çok hayat doldurduğunu bilerek yaşamak...
Bir ruh, ancak bir benzerini bulduğu zaman ve bize, bizim aklımıza, hesaplarımıza danışmaya lüzum bile görmeden, meydana çıkıyordu.. Biz ancak o zaman sahiden yaşamaya, ruhumuzla yaşamaya başlıyorduk.
Sayfa 83Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Fakat bu hep böyle değil midir? Birçok şeylere ihtiyacımızı ancak onları görüp tanıdıktan sonra keşfetmez miyiz ?
İçimde, bir yolculukta tanışıp alıştığım, fakat pek çabuk ayrılmaya mecbur olduğum bir insana veda eder gibi bir his vardı.
İnsanlar birbirlerini tanımanın ne kadar güç olduğunu bildikleri için bu zahmetli işe teşebbüs etmektense, körler gibi rasgele dolaşmayı ve ancak çarpıştıkca birbirlerinin mevcudiyetinden haberdar olmayı tercih ediyorlar.
Her şeye hazır bulunan ve kimden ne gelebileceğini bilen bir insanı sarsmak mümkün müdür?
Dadı hər zaman fərgli olan xoşbəxtlik isə zəhmət tələb edir. Sən divanda uzanıb dincəlməklə məşğulsansa, o öz özünə gələn deyil, heç olmasa, yerindən durub qapını açmalısan.
Nə üçün xoşbəxtliyi seçməyimizə daim nəsə mane olur?
Həyat çox gözəl bir səyahətdir. Qiymətli vaxtını içində sevgi olmayan şeylərə sərf etmək axmaqlıqdır.
Bu dəyişkən dünyada sevgi yeganə sabit duyğudur.
"Jan, sənə elə gəlmir ki, insanların bəzilərinə çox əzab düşür, bəzilərinə isə az? "
Əbədi, dəyişilməyən xoşbəxtlik bir lənət deyilmi?
İzahı tapılmayan şeylər hər zaman olacaq. Bəlkə də, belə yaxşıdır..
İzahı tapılmayan şeylər hər zaman olacaq. Bəlkə də, belə yaxşıdır..