Başkasının felâketinden duyulan vahşî zevk, kendisini ondan mutlu görmek için hazırlanmış garip bir delildir.
Okur Takip Önerileri
İnsanlar yalnız kendi mutluluklarını iyice duymak için, başkalarının felâketini arar.
‘’Yoksul olduğunu düşünüyorsun. Ne ki senden alınmıştır, o senin hayrınadır. İçindeki yoksulluğu hissediyor musun? İşte senin için en hayırlı vakit.’’
Hicret ve niyetin kimin için? Bir gece yarısı uyandığında yatağından kalk, şöyle yıldızlara bir bak. Düşün!... Madem ki içinde bulunduğun yer, konuştuğun kimse sana feyz vermiyor; terk e mani olan ne?
Yeryüzü devasa bir tiyatro sahnesidir, herkes rolünü ezberlemeli. -Siz hangi rolde oynuyorsunuz?
-Ben alçak rolündeyim.
-Ya siz?
-Aldatılmış koca.
-Peki sizin rolünüz nedir?
-Para yiyorum; küçük bir rol ama mühim, dedi rejisör.
-Aranızda Allah korkusu duyan var mı? Hep bir ağızdan ve çığlık çığlığa:
-Onu unuttuk, ne mutlu bize onu unuttuk...
“Irmak bir başlangıç.
Bir düş
Ama bir yol ve bir yoldaş. Ne tabiat parçası, ne çiftlik hayali. Ne kaçıp gitmek, ne ekip biçmek. Sefer de benim içimde, tahammül de.’’
“Durduğumuz noktada inançlarımızın eskidiğini, yabancılaştığını hiç tecrübe ettiniz mi? En acı kayıp budur: Gerilemiş ruhların mütemadiyen tavizler vererek hayatla, zaruretle uyuşmaları...’’
‘’-Mazi daima mevcuttur. Kendimiz olarak yaşayabilmek için, onunla her an hesaplaşmaya ve anlaşmaya mecburuz.- İşte her şey böyle başlar. Sisler arasından bir harf, bir suret çıkagelir. Ramazan gelir.’’
