Güzel bir şeye kırk yılda bir denk gelirsin, ardından da kaybetme korkusuyla içten içe kendini yemeye başlarsın Güzel şeylere alıştıktan sonra da kaybetmek kabir azabı gibidir çünkü.
İnsanın bilinçaltı belki de sakın huzura alışma, sonu var, seni darmaduman eder diye programlanmıştı. İnsan doğasının ne tuhaf saklı bahçeleri, öngörüleri, duyumları vardı ve bu gizleri sadece yaşayan tecrübe ederek keşfedebilirdi...