"Bilirsiniz:İnsandan daha uzun yaşar kemikleri.Dillerini ne kadar toprağa gömerseniz gömün,kelimelerin kemiklerini örtecek toprak yoktur.Gün gelir,yazılır,söylenirler."
"Ben yalnızca son sevinçlerden,son üzüntülerden söz edebilirim.Yalnızca koşulsuzca,ödünsüzce, dosdoğru açığa çıkan şeyleri severim.Kaldı ki bunlar en büyük gerilimlere çırpınmalardan,sonun deliliğinden,son anların esrikliğiyle heyecanından başka bir yerde bulunabilir mi?Her şey son değil mi?Hiçlik kaygısı, son üzüntülerin sapkın sevinci ve boşluğun sonsuzluğuyla varoluşun gelip geçiciliğine duyulan coşkun aşk değilse nedir?Yaşam sürgünümüz,hiçlik de yurdumuz mu olacak?