Okuyamıyorum bu aralar... çünkü artık kendi kitabımı yazıyorum. Sayfaları özledim, ama aynı anda hem maruz kalıp hem üretken olmakta çok iyi değilim. Bir süre sadece yazacağım. Yazabildiğim için çok mutluyum. Umarım bir gün bu sitenin halkını kitabımı okumaya davet edebilirim. Bebek adımlarıyla ilerledi şemam, ama yazı parmaklarımdan pınar gibi akıyor. Beni zorlayanı aştım, başlamayı aştım. Şimdi gelişmedeyim ve onca yıl zihnime ektiklerim kendiliğinden anlatıyor istediklerimi. Hep okumak istediğim o kitabı yazıyorum.
Korku, insanın içindeki potansiyeli ortaya çıkarmasındaki en büyük engeldi. Onun korkuya olan nefreti, korkularından güçlüydü. Bu yüzden korkularının üzerine giderdi, her seferinde. Bu yüzden kendi olacaktı, bir gün, nihai anda.