Ama, herkes bir gün ait olduğu yere dönüyor işte. Dönecek yeri olmayan bir tek bendim.
Okur Takip Önerileri
Şu hayat denen şey ne biçim şeydi? Kimi zaman sevinçler, kimi zaman içimizi acılarla dolduran, kölesi olduğumuz şu hayat neyin nesiydi böyle?
Bu gece insanlar, ortaya çıkacak olandan utanıyormuş gibi gölgelere saklanmışlardı.
Zamanın vefasızlığı beni de mi pençesine almıştı?
Bir kadının parası ve kendine ait bir odası olmalı.
Her şey birbirinin aynı. Bütün bu uçsuz bucaksız gündüzler ve geceler aynı. Keşke daha hızlı geçselerdi.
