Gerçek şu ki, mesafeler, engeller, imkansızlıklar onları destan haline getirdi. Mecnun da sen ben gibiydi, Leyla da. Onlar da bizim gibi çok sevdiler ve mesafeler o sevgiyi destanlaştırdı, çünkü vazgeçmediler..
Kendisi kanser hastası. Saçları dökülmüş. Kaşları yok. Ama neyi var biliyor musun? Mutluluğu, umudu, yaşama olan bağlılığı var. O, her şeyden mutlu olmayı öğrenmiş ve buna da “kanserle dans” demiş...
Bir daha dünyaya gelsem
Yine seni severdim
Beni üzesin diye
Beni deli divane edesin diye
Biliyorum
Sen de bir daha dünyaya gelsen
Yine beni sevmezdin
Kahrımdan öleyim diye