Abbas Sayar'ı "Yılkı Atı " romanıyla tanımıştım. Yılkı Atı'ndan sonra uzun bir süre kitabını okumadım. " Anılarla Yumak Yumak" kitabını gördüğüm bir indirimden almıştım. İyi ki de almışım. O ne muhteşem üslup, o ne muhteşem bir kurgu.
Abbas Sayar; Amasya'da subay olarak göreve başlamış, Yozgat'ın bir köyünde yokluklar içinde yetişmiş bir gençtir. Genç subay bir görev için birliğiyle birlikte trenle Tokat'ın Zile ilçesine bir göreve gönderilir. Burada emekli hakim -halkın deyimiyle- Canan'la tanışır. Canan'la; devlet, din, millet, köy, köylüler ve adalet üzerine uzun bir söyleşiye başlar ve kitabın ana konusunu bu söyleşi oluşturur. Yazarın aynı zamanda ressam olması nedeniyle müthiş bir gözlem yeteneği var ve bu yetenek bize Zile'nin 1940'lı yıllarda ki manzarasını sözcüklerle resmediyor adeta.
Romanın akışı içerisinde gramafonda sürekli bir türkü çalıyor ve bize 1940'larda insanların ne dinledikleri hakkında güzel örnekler veriyor.
