Asra Zifir
@SoNefesCicegi
"Kadınlarımız için asıl mücadele alanı, asıl zafer kazanılması gereken alan, biçim ve kılıkta başarıdan çok; ışıkla, bilgi ve kültürle, gerçek faziletle süslenip donanmaktır." <S3 <M3
32 okur puanı
Aralık 2023 tarihinde katıldı
Bir kitabı yarım bıraktı
Bir kitap okudu
Okur Takip Önerileri
"Yüzünde çiçek açtırmadığınız insanların en son mezarında da çiçek açtırmayın."
Ben bunu yaşadım ve çokta sinir oldum. Yaşarken -kim olursa olsun- acısı ve yarası olduğunuz insanların mezarında size gözyaşı dökmek bile hak değil ki daha mezarına çiçek koymak? Hayırdır öldürdüğünüz mutluluklarını bir çiçekle mi kapatmaya çalışıyorsunuz?
+ :"Çok kimse içinde bir kimse kalmak nasıl hissettiriyor?
- : "Hissettirmiyor."
Yalnızlığı seçip zorunluluktan bile olsa kalabalık yalnızlığa tahammül edemiyorum.
Her şeye küsecek potansiyelim de ölümü hesaba katmamıştım
"Öldürmeyen hastalıkları sevmiyorum.
Bak, kaç gündür hastayım mesela ama ölmüyorum.
Göz açacak hâlde bile değilken sana "Hastaneye götürelim mi?" diyen ailen var. Sonra "Kalk, hazırlan."?
Kalkıp WC'ye gitmek hazırlanmaktan niye sayılmıyor ki? Ellerimi yıkarken kaç gündür dönüp durmaktan keçeleşmeye yüz tutan
Umarım bir gün oralarda çiçekler uyanır da uyanmak işkence olmaz
"Onlar uykularından uyanıyordu ama benim uykuyla az çok örtebildiğim yaralarım uyanıyordu.
Aynı gökyüzü altında ve aynı yeryüzü üstünde olduğumuz için bu denk sanma aptallığı da nereden çıktı?.."
Gerizekalı insanlarla yaşamı paylaşmak zor ölümü paylaşmak daha zor
İnsanların rahat ve huzurlu hissettiği evin sonralarda "cenaze evi" diye anılması sinir bozucu ve berbat!
"Cenaze evi burası mı?"
"Cenaze sahipleri burada mı?" vs.
Onlar açısından baktığında normal ama benim açımdan hiç normal değildi. Kanayan yarayı parmaklıyorlar gibi geliyordu.
Ben de hepsinin boğazını
Alan sınırım olmasa da zaman sınırım oluyor maalesef
Bu aralar odaklanma sıkıntısı çektiğim için hobi derslerimle kafa dağıtmaya karar verdim. (:
Anatomik pozisyonun varlığından da haberiniz var artık. :p
§§§ Yeni şeyler öğrenmeyi veya araştırmayı yaşama amacına dönüştürünce kendime hobi olarak çoğunlukla sağlık dersleri pdfleri çıkartırıyorum. Zor dursa veya olsa bile bence çok zevkli ve gerekli bir alan.
GETAT tarafında olsam da klasik hâlini de merak ediyorum ve birçok benzer meslek gruplarını. Bakalım bu açbeyinlilikle nereye kadar ilerleyeceğim?..
Her bitki çiçek açar; bazıları içimizde bazıları da kendilerinde
Ekerken "Niye ekiyorsun ki, çiçekleri yok, kokuları yok, meyveleri yok?" demişlerdi. O zaman "Ne olduklarını bildiğim hâlde ekiyorum ve dikenleri var, demek ki dikenleriyle sevilmek istiyor ne var bunda? Ayrıca miniklerimin yanında böyle konuşmaya utan." demiştim. Bitkilere bile ayrımcılık ya da çıkar eklemek zorunda mıyız cidden?
İlki, serçe parmağımın üçte biri kadardı- bitkileri yavruyken ekmeyi seviyorum- şimdi ise uzayıp kalınlaşmış, hediye olarak tomurcuklanmış ve ilk tomurcuğuuuuu.
İkincisi ise bayadır çiçek açıyor. Ama çiçek açsalar da "Kaktüs yine kaktüstür." muamelesi görmeye devam ediyor ama kaktüslerim de bana çektiği için yine kendi bildikleri gibi davranıyorlar. (:
Sondakiler ise aradan geçen 5 yılı ve ilk kaktüsümü gösteriyor. Hiç çiçek açmadı ama onu görünce içim rengarenk çiçeklerle kaplanıyor. Dikenleri de yumuşacık aslında, insanın dili gibi değil. Dikenlerini sevince de aptal bir şımarıklıkları ya da sonradan nankörlükleri olmuyor. Verilen sevgiyi kendileriyle büyütüyorlar ve bu insanların çoğunda yok. Tüh (!) bu kadar faydasız ve gereksiz bir bitki...
Mutlu olan ölüm: ölmemek
Ölüm kelime olarak o kadar karşıma çıktı ki birkaç gün önce gerçeğe dönüştü.
Bu bir ipucu muydu bilemedim. O kitabı tamamlamayı düşünüyordum ama şimdi kapağını bile göresim yok.
Oy kullanma listesinde adı vardı ama kendi yoktu.
Geçen ki seçimde müşahir olmuştuk ve kendileri akşama kadar bizimle kalmıştı; o zaman şiddet olayları baya yaşandı ve
Nasıl bir cevap olacağını merak ederken çatlamam değil mi? (:
Bu başlığı -Ölüme hiç mutlu gitmeyeceğiz değil mi?- attıktan 1-2 hafta sonra ablamın kütüphanesinde karşıma çıkması beni şaşırmıştı. "Bu isimde de mi kitap vardı? -ablamdan sonra kitaba dönüp- Gidilir diyorsun ama demiyormuş hissi de veriyorsun. Bence buna bir netlik kazandırmalıyız?" deyip başladım ama bitiremedim daha. Yavaş ve biraz sıkıcı geldi.
Bir süre sonra -düsünce bulutları, sağanağı kestiğinde- yeniden deneyeceğim. 🤍
Bir kitap okudu
80 syf.
·
Puan vermedi
Gerçek Biz nereye kayboldu bulun getirin
"Çocukken -ilkokulda- herkesin amacının; daha gelişmiş ve daha iyi bir insan olmaları sanıyordum. Çünkü o zaman ters orantı nedir bilmiyordum. İnsanların büyüdükçe küçülebileceğinden haberim yoktu. Ve hep bize büyüklere saygı aşılanıyordu ya, ben hep bunu bu yüzden hak ettiklerini sanıyordum ama çoğu saygı sadece yaştan ibaret. Yani altı boş.