Şeyma Öztürk
@Soztrk
Bursa
25 Haziran
1356 okur puanı
Haziran 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Kitapları, her bir kelimesinin üzerine uzun uzun düşünerek okumak, notlar çıkarmak beni mutlu ediyordu. Sevdiğim yazarların yarattığı karakterler kapı komşumdu sanki. Onların gerçekten yaşadığına inanasım geliyordu bazen.
Sayfa 127Kitabı okudu
Bir kitap okudu
192 syf.
·
Puan vermedi
·
3 günde okudu
Okur Takip Önerileri
İnsanlar ne kadar çok yürürlerse, o kadar çok hedeften uzaklaşırlar. Güçlerini boşuna harcarlar. Yürüdüklerini düşünürler ama sadece - ilerlemeksizin- boşluğa doğru acele ederler. Olan budur.
Sayfa 154Kitabı okudu
Bay Chamfort, neredeyse bütün insanların köle olduklarını çünkü "hayır" kelimesini kullanmaya cesaret edemediklerini bizzat kendisi söylemiştir.
Sayfa 80Kitabı okudu
Söylemek icat etmektir. Yalan olsun, gerçek olsun. Bir şey icat etmiyoruz, aslında sadece dersimizi yahut öğrendiğimiz ve unuttuğumuz okul konuları ödevlerinden geri kalanları mırıldandığımızda, icat ettiğimize inanıyoruz. Ne kadar ağlasak da gözyaşlarından muaf bir hayat işte. Canı cehenneme.
Sayfa 59Kitabı okudu
Hepimiz, ne kadar yakışıksız ya da acı olursa olsun hayatımızın bir parçasını birden, apansız bir şekilde hatıralarımızın aracılığıyla bizlere geri dönmesini arzu ederiz. Bunun tek yoluysa bunları yazıyla sabitleştirmektir.
Sayfa 38Kitabı okudu
Her şey kalır ama değişir, çünkü olağan olan şey kendini yenide ölümlü olarak tekrar eder ki bu da çok hızlı gerçekleşir.
Sayfa 38Kitabı okudu
"Yazmak,"diyordu Marguerite Duras, "konuşmamaktır da, susmaktır, gürültüsüz ulumaktır."
Sayfa 29Kitabı okudu
Tıpkı Kafka gibi, benim de babamdan bağımsızlaşmaya çalışmak için başvurabileceğim tek yol edebiyattı.
Sayfa 17Kitabı okudu
Her şeyi aynı kefeye koydum. demeliydin. sadece kendi yaşamıma değil tüm yaşamlara gözümü kapadım. başkalarının yaşamlarına da aynı kayıtsızlığı gösterdim.
Ama asıl korkunç olanı, demeliydin ona. bir zamanlar sevmeye hazırdım ya da öyle olduğumu sanıyordum. Ama tam tersi bir şeye, bir cimriye, pintiye, artık nasıl vereceğini bilmez olmuş birine dönüştüm.
Sayfa 222Kitabı okudu
Yaşamımın şimdiye kadar olan bölümünden bana kalan boş,kuru bir kabuktu. Bu kabuk dağılsın,bir yaranın kabuğu gibi dökülüp gitsin, içinde olan neyse ortaya çıksın.
Sayfa 177Kitabı okudu
Ama neyin nerede bitip nerede başladığını bilemiyorsak, hiçbir şey bilmiyor sayılırız. Bir şeyler öğreniyorsak eğer, neyi bilip neyi bilmediğimizi bildiğimiz bir an olmalı.
Sayfa 142Kitabı okudu
Elbette anlıyorsun, duyguların yalnızca bedende değil, zamanda ve mekanda da yayılması gerek. Ortaya çıkmaları, biçimlerini bulmaları için bir genişliğe. bir boşluğa gereksinimleri var. Ama benim zamanım yok, diye düşünüyorsun, benim için ne bir genişlik ne de boşluk var.
Sayfa 131Kitabı okudu
Hiç yaşamamış olduğu şeyleri insan nasıl unutulmuş, sadece unutulmuş değil yok olup gitmiş, en ufak izi bile kalmamış anılar gibi duyar?
Sayfa 129Kitabı okudu
Ölmek işi zor olduğundan mı? Yalnızca ölümden korktuğumuz için mi yaşamakta bu ısrarı gösteriyoruz?
Sayfa 127Kitabı okudu