"Kelebekleri seviyorum " diye fısıldadım ağacın üzerine konan beyaz kelebeğe doğru gülümseyerek.
""Sadece bir günlük olan hayatlarına hakim olan o özgürlüğü seviyorum.""
"Ah ! Koşa koşa yola çıkıp tasarladığımız yere vardığımızda, değişen hiçbir şey olmuyor ve biz bütün yoksulluğumuzla, bütün sınırlılığımızla kalakalıyoruz , ruhumuz ise yitmiş bir doyumun özlemi içinde....."