Normalde bağıran bir insan değilseniz ve kendinizi çocuğunuza bağırırken buluyorsanız bu, çocuğunuz kötü bir çocuk olduğu için değil, ne çocuk ne de bir başkası siz bunu yaptığınızda sizi gerçekten eleştirmeyeceği içindir.
Bir insan, çocuklara nasıl davranıyorsa o'dur; ama bir insan en çok, kendi çocuğuna davranırken kimse o'dur. Şöyle düşünelim. Bir insanın gerçek kalitesini, normalde değil, öfkelendiğinde, kendisini çaresiz hissettiğinde
nasıl davrandığı, öfkelendiği kimselere nasıl, ne şekilde tepki verdiği gösterir, değil mi?
Çünkü (hem fıtri hemde ilahi) hakları: Erkeğinde çalışarak ailesine hizmet ettiği gibi...
Rasûlullah ﷺ şöyle buyurdu:
"Saliha kadından daha kıymetli bir dünya nimeti yoktur. / Saliha kadın odur ki, kocası kendisine baktığı zaman onu hoşnut edecek, emrettiği zaman itaat edecek, evinden uzaklaştığı zaman malını ve namusunu koruyacak! / Kadını kocası aleyhine, köleyi efendisi aleyhine kışkırtan bizden değildir.”
(İbn Mace, Nikâh, 5 / Ebû Davud, Zekat, 32 / Ebû Davud, Talak, 1)
Efendimiz (sav) kadınlar çok nankördür buyurur. Eğer o eşit kafalı yarım aklın Hakkı ve Adaleti kavrayamıyorsa teslim olmasını bileceksin yoksa;
Rasûlullah ﷺ şöyle buyurdu:
"Kadınların şerlisi kendini beğenip kibirlenen ve (açılıp saçılarak) teberrüc yapanlardır. Onlar münafıktırlar. Bu yüzden kadınlardan cennete girecek olanlar ayağı sekili karga gibi azdır."
(Sahih, Beyhaki, c. 7, s.82)
"Boşanmalar artıyor", deniyor; evet, eğer evlilik iyi gitmiyorsa boşanılması gerekir. "Efendim ne yapacak o kadın, güvencesi yok!" deniyor. Eh, evlilikte de güvencesi yok...
Bazı evliliklerin kadına manevi olarak hiçbir katkısı yok. Fakat eski zamanlardaymis gibi kadın katlanmayi seçiyor. Belki haklı nedenleri vardır bilmiyorum. Ama birşey denemesi cesur olması gerektiğini düşünüyorum.