Arifee
@Tkarfee
Türkçe Öğretmeni
Üniversite
Konya
27 Mayıs
101 okur puanı
Ekim 2020 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
Burası bizim değil, bizi öldürmek
isteyenlerin ülkesi !
#TezerÖzlü
#istanbulsözleşmesi
“Nasılsın?” diye sormak, söyleyecek sözü olmadığından vakit kazanmak istemekmiş. Hiç düşünmedim. Üstelik sana söyleyecek sözümün olmaması felâket olur benimçin.
Anılara gelince, zaten yaşamamı onlara borçluyum. Onlarsız
edemeyeceğim besbelli. “Aydım yarı gecede."
Okur Takip Önerileri
Sen nasılsın canım? Elin, yüzün, havan bıraktığım gibi mi? Korkunç öskemişem seni. Bu o kadar gerçek, o kadar elle tutulur bir duygu ki, yaşaması değme yiğidin harcı değil, sana minnettarım. Teşekkür ederim.
Yâ sen nasılsın canım? Anlat biraz. Özledim seni. Nasıl, son gönderdiğim iki parça? Sevebildin mi? Seve-medinse yaz e mi. Gözlerinden bûs eyler Arif kulun.
En güzeli, en kestirmesi seni olduğun gibi yaşamak oysa.
Ruhum...
Mısra çekiyorum, haberin olsun.
Çarşılarin en küçük meyhanesi bu,
Saçları yüzümde kardeş, çocuksu.
Derimizin altında o olüm namussuzu...
Ve Ahmedin işi ilk rasgidiyor.
İlktir dost elinin hançersizliği...
Ağlıyor yeşil.
Hiç “serçe gibi” olmadım! Ustura gibiyim. Ama milyonlardan biri olduğum doğruysa utanmam. Harika çocuk, müstesna adam gibi sıfatları oldum olası düşündüm! Önemli olan ne olduğun ve oluşu içinde nerelere kadar varabileceğini kestirebilmekti.
Öyle değil halbuki Leylâ, alışmamıştık amma, alışa bilirdik ve alışacaktık... Netekim verdiğin dost kalma sözünde durursan ve ben de burada kaldıkça alışacağız da... Sonra Leylâ bazen neler düşünüyorum bilsen, bütün bu bağlardan kurtulup başka yerlere kaçmak, çocukken rüyalarımı çalan sıcak iklimlere doğru uçmak istiyorum... Amma yine de biliyorum ki Leylâm, bu imkânsız.
“Sevgimi herkese dağıt” diyorsun. Hiç kimseye dağıtamam! Gözlerinden vazgeçilmez ömrüm. Yarı canım, al beni. Çok bekleme. Hemen yaz ya da hemen gel.
Senin, ancak senin...
Senin, yalnız senin
Küçüğüm, korkunç dâhim, sevgilim, senin istediğin gibi de olsam, kayıtsız şartsız kölen de olsam, daima asıl sen beni affedeceksin. Affetmeye çalış. Cihan insanları içinde, en güzel, en iyi ve en namuslu sensin. Buna inan. Ahmet Arif, böyle söyler... Doğrudur... Haktır... Lâyıktır...
Kulluğum, divâneliğimle ellerini, gözlerini öperim. Öpüyorum ama doyamıyorum. Mutluluk ya da cehennem bu galiba. Sana doymak, korkunç ahmaklık olur. Hadi gel.
"Gözlerinden öperim. O güzel burnuna yıldızlarca öpücük... Bana yaz! Ben daha buradayım. Eğer Diyarbakır’a yazdıysan, annem alır, açmadan bana gönderir. Ben giderken sana yazarım. Kendine iyi bak. Bir daha hiçbir ana doğurmaz seni. Bir daha hiçbir cihan bulamaz seni. Tekrar öperim."
"Döğüşenler de var bu havalarda
El, ayak buz kesmiş, yürek cehennem
Ümit, öfkeli ve mahzun
Ümit, sapına kadar namuslu
Dağlara çekilmiş
Kar altındadır."
"Çöl sadece kendini anlayanların, huyunu bilenlerin, kadim gücüne saygı duyanların yaşamasına izin verirmiş."
