Ağlamak istiyor ama ağlayamıyordum, hüzünlenmiyordum. Hastalıklı bir durum. Kendini kötü hissedememe durumu. Bazen herkesin kapıldığı bir his. Ben biraz fazla kapılıyorum, çok fazla.
Gerginim, zihnim dağılmış durumda; yanıtlar, nedenler, tutunacak sağlam ve gerçek bir şeyler arıyorum, ama tam bunları bulduğumu ve kendimi kaybetmeden anladığımı düşünürken, hâlâ paramparça, dağınık ve mahvolmuş olduğumu fark ediyorum.