“Bir daha hiç incinmemenin yolunu bulmuştum:
Eğer kimsenin benim için önemli olmasına izin vermezsem bir daha asla böyle bir kayıp yaşamazdım.”
keşke mümkün olsa
Bence de pek mümkün değil. Duyguları olan varlıklarız sonuçta ve sevme, değer verme ihtiyacı hissediyoruz ve bu duygular olmadan hayat çok eksik olurdu.
Kitabı okumadan önceki benle,okuduktan sonraki ben aynı değildim.İlkel kabile şeklinde sınıflandırdığımız insanların hayatıma ne kadar çok şey kattığını farkettim.Çevremdeki normal insanlardan alamadığım samimiyeti , üç beş satırlık olan bu kitaptan aldım.Yine en iyi dostların kitaplar olduğunu anlamak beni çok müteesir etti ..
Kitabı okuyunca Avustralya' ya gidip aborjinlerle beraber o yolları kattetmek istedim.Belki hiçbir maddesel varlıkları yoktu ama onların yanında mutlak özgürlüğü tatmak ne kadar güzel olurdu,onlarla özgürce dans etmek,yürümek,aç kalmak,düşünmek...Hepsine rahatlıkla razı gelebilirdim..Mutant insanların yanında özgür müydüm diye düsündüm, sabah beni uyandıran alarm,hesap vermem gereken iş yoğunluğum,patronlarım,sorumluluklarım...
Aborjinlerin yanındayken gene iş sorumluluğum vardı ama yaptığım hiçbir şeyde zorunluluk hissetmiyordum ve sorumluluklarımı isteyerek yapıyordum.Özgürlük de bu değil miydi zaten; istediğin her şeyi yapmak değil, istemediklerini yapmamaktı ..