İnsanlar okunmamış birer kitaptır. En basitleri hakkındaki hükmü bile tamamının okunmasına bırakmalı. Biraz derince olanların ise iyice okunduktan sonra üzerinde az veya çok düşünmek lazım!
Cevaplarını bildiğim bütün soruların altında eziliyorum.
Bir de şuna güveneyim diyip yanılmakla geçti ömrüm.
Kırgın değilim sana.
Fakat kırılacak kadar yakın da olmam bir daha..
Can gövdeme yük oldu. Bir umudum sende kaldı. Sonsuz karanlığımı aydınlat! Sönmez ışığından bir damlasını yoluma fırlat! Ocağımı söndür de budunu yaşat..
Ruhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden ?
Bilmem, bu yanardağ ne biçim korla tutuştu ?
Pervane olan kendini gizler mi alevden ?
Sen istedin ondan bu gönül zorla tutuştu...
Hüseyin Nihal Atsız
Ruh Adam, Hüseyin Nihal Atsız