Bütün gün orada duran, hatta, baka baka zamanla kazandığın alışkanlıklarla görmemeye başladığın bir manzaranın, gecenin çok geç, ya da sabahın çok erken bir saatinde, yani insanın kendi yalnızlığının dünyanın yalnızlığıyla örtüştüğünü gördüğü o kimsesiz saatlerde, denizin ve manzaranın adeta başkalaşarak, birdenbire bambaşka bir boyut, bir derinlik kazanması... Deniz daha durgun. Dünya daha sakin. Hayat daha güzel.