" Fern'in dediği gibi, arkadaşlarını kalbinden çıkarabilirdi ama hafızasını silerek onları sevmiş olma, tanımış olma, onlardan bir şeyler öğrenmiş olma mutluluğundan mahrum bırakırdı kendini.Eğer acıyı yaşamazsa ellerinden kayıp gitmesin diye iki eliyle sımsıkı tuttuğu mutluluğu tekrar hissetme umudunun değerini bilemezdi."