Dünyada ən adi, ən miskin, hətta ən axmaq adamın da insanı min bir heyrətə salan çox qorxulu və ziddiyyətlərlə dolu ruhu olur... Bəs biz nə üçün insan dedikləri məxluqu dərk etməyi, onun haqqında bir nəticəyə gəlməyi çox asan iş hesab edirik?! Nə üçün təzəcə gördüyümüz pendir parçasının keyfiyyəti haqqında müəyyən söz deməkdən çəkinir, lakin ilk dəfə rast gəldiyimiz adam haqqında heç də vicdan əzabı çəkmədən son, qəti bir qərar çıxarırıq?!
-Arada o uşaqlıqdan çıxsan yaxşı olardı. Bax, yeni bir dünyaya açıl. 2022 gözəl, 2023 yeni texnologiya, hər şey yenilənir və zaman sürətlə irəliləyir, sən isə həmişə geri addımlayıb qalmısan.
- Sən hansı yeni dünyanı nəzərdə tutursan? Yeni dünya hər gün bir-birini öldürən insanlarla dolu olanımı deyirsən? Ya da robotlaşdırılmış, sinirləri şişirdilmiş şar kimi olan; toxunsan partlayar. Bir-birinin ətini yeməyə hazır qaşqabaqlı insanlarla dolu olanmı? Yəni bunları nəzərdə tutursansa, keçmişimdən çox razıyam.
Sevgi bilirsənmi nədir? Ən acı iztirabların, ən dəhşətli əzabların mənbəyidi. O əvvəlcə insanı xoşbəxtlikdən öldürəcək bir hiss yaşadır, sonra da tam əksi... səni bədbəxtlikdən öldürəcək bir əzaba sürükləyir. Səni
dəfələrlə öldürüb dirildir.
Sevgi səni zövqün, həzzin, ən əsası xoşbəxtliyin ən ali zirvəsinə qaldırır, o zirvə ki, sən bu zirvəni ömründə
görməyibsən, heç təsəvvürün belə olmayıb ki, insan bu qədər xoşbəxt olarmı? Və həmən sevgi səni qaldırdığı kimi də təpəsi üstündən tullayır.